Blood Night: The Legend of Mary Hatchet (2008)
Regie: Frank Sabatella | 85 minuten | horror, thriller | Acteurs: Bill Moseley, Nate Dushku, Danielle Harris, Samantha Facchi, Anthony Marks, Billy Magnussen, Patricia Raven, Alissa Dean, Maryam Basir, Samantha Hahn, Connor Fox, Russel Lewis, Rich Ceraulo, Garett Stevens, Josh Segarra, Samantha Jacobs, Sal Rendino, Nancy Malleo
Een toffe slasher hoeft niet duur te zijn. Sterker nog: door een beperkt budget kun je meer spanning genereren. Zo zie je van te voren niet aankomen welke acteur er het loodje legt (Hollywoodhorror laat de bekendste koppen het liefst leven. Kunnen ze in het vervolg opdraven). Daarnaast kan een indieslasher een stuk bloediger zijn, omdat er niet op een leeftijdsrating gemikt hoeft te worden. Van deze voordelen profiteert ‘Blood Night: The Legend of Mary Hatchet’. Fans van de betere slagerijtechnieken worden op hun wenken bediend.
In ‘Blood Night: The Legend of Mary Hatchet’ draait het om de gelijknamige vrouw. Deze Mary (Facchi) is een gestoorde moordenares die op twaalfjarige leeftijd haar ouders ombrengt. Als de psychopaat in een inrichting gesmeten wordt, slaat ze helemaal door. Een zwaarlijvige bewaker vergrijpt zich aan haar en verwekt een kind bij haar. Die baby wordt bij haar weggehouden, waarna de gestoorde moeder in alle eenzaamheid en anonimiteit overlijdt. Hoewel de stoffelijke vorm van de killer er niet meer is, blijft haar geest dood en verderf zaaien. Als een groep verveelde tieners op de sterfdag van Mary, wat een regionale feestdag is geworden, een oujiabord uit de kast pakt ontsnapt de geest. Dat zorgt voor een hoop bloed.
Als je het over een genrefilm hebt, dan heb je het over deze productie. Deze slasher doet alles volgens het boekje. Alle clichés komen voorbij: De gemêleerde vriendengroep met de bekende typetjes (de jock, de wietkikker en hitsige meiden), het unieke moordwapen van de killer (in dit geval een schaar), de locatie (verlaten landhuis) en de oude zonderling die slimmer is dan dat hij zich voor doet (genre-icoon Moseley) passeren allemaal de revue. Toch weet de film zich te onderscheiden van de concurrentie. Zo zijn de tieners behoorlijk realistisch neergezet. De dialogen zijn lomp, bot en komen naturel over. De jongeren zeiken elkaar af, hebben hun eigen taaltje en zijn geil en zelfzuchtig (wat past bij hun (puber)leeftijd en groepscode). Dat de cast eigenlijk te oud is voor hun rol, is ook weer zo’n genrecliché. Een ander punt waar de film op scoort bij de doelgroep is de outfit van de moordenares: Mary Hatchet draagt namelijk haar Evakostuum. Je ziet een naakte vrouw met een bijl. Welke horrorfan wordt niet blij van bloot en bloed?
De moorden zijn, op een nogal bizarre schaarmoord na (kun je een gezicht afknippen?), niet zo creatief in beeld gebracht. Het geweld wordt wel lekker extreem neergezet en er is niet beknibbeld op bloedfonteinen. Hoewel de slachtpartijen niet bijster origineel zijn, is hun aantal dat wel. Er wordt veel gemoord in deze film en dat is een goede zaak voor een slasher. Er zijn ook genoeg minpunten aan te wijzen. Zo is het acteerwerk niet even sterk, zijn de hoofdpersonen niet erg sympathiek en kun je de ‘schokkende ontknoping’ al van mijlenver zien aan komen. De beelden ogen grofkorrelig en de soundtrack is niet bepaald sfeerverhogend, laat staan interessant (op een paar aardige rocknummers na).
Als je niet te veel verwacht, een groot slasherfan bent en van heftig bloed- en blootvergieten houdt moet je deze film maar een kans geven. Dit is geen glossy horror, maar ouderwets slachtwerk. Precies zoals Mary het graag ziet.
Frank v.d. Ven