Bloodsucker Leads the Dance – La sanguisuca conduce la danza (1975)
Regie: Alfredo Rizzo | 89 minuten | horror, erotiek | Acteurs: Femi Benussi, Caterina Chiani, Barbara Marzano, Susette Nadalutti, Krista Nell, Lidia Olizzi, Luciano Pigozzi, Mario de Rosa, Patrizia de Rossi, Giacomo Rossi Stuart, Pier Paoloa Succi, Leo Valeriano
Wat maakt een film tot Italiaanse gotische horror? Zijn het de kastelen? De kostuums? Vampieren wellicht? Of is het de 19e eeuwse setting die het hem doet? Voor een antwoord op deze vragen bent u waarschijnlijk beter af bij uw lokale pizzeria, want filmmaker Alfredo Rizzo zal het in ieder geval een spreekwoordelijke worst zijn. Als er maar veel borsten te zien zijn en er af en toe een seksscène langskomt.
‘Bloodsucker Leads the Dance’ is zo belabberd dat het bijna een parodie is. Was het maar zo’n feest… ‘Bloodsucker’ is namelijk gewoon een hele, maar dan ook echt hele slechte film. Van de debiele plot met zijn onnavolgbare einde via de zwart-wit beelden die de kleurenfilm onderbreken tot en met de met seks geobsedeerde karakters die het verhaal bevolken. Alles wijst erop dat dit een ‘quickie’ was. Een snel geproduceerde sensatiefilm die enkele schamele centjes in het laatje moest brengen van de productiestudio. Het liefst gevuld met heel veel referenties naar seks zodat het publiek in ieder geval niet in slaap valt.
Helaas hebben de geforceerde dialogen het niveau van een bouquetromannetje. Het is moeilijk om met enige elegantie de sfeer van gotische horror over te brengen wanneer je zit te kijken naar houterige actrices die beter af zouden zijn in een soft-porno productie. Maar wacht… dat zitten ze ook! De gotische inslag van de film blijkt namelijk al vlug een bordkartonnen decor voor een flink potje perversiteiten waar je u tegen zegt. We hebben lesbische actie, een vieze oude man en de gebruikelijke scènes waarin eigenlijk niets gebeurt, maar wel een hoop disfunctioneel naakt te zien valt.
Om het allemaal nog wat ondraaglijker te maken is de film ook nog eens voorzien van een afgrijselijke overdub, die alles behalve synchroon loopt. De Engelssprekende cast weet met tenenkrommend overacteren de toch al belachelijke dialogen nog deprimerender te maken. Dit had een plezant avondje plaatsvervangende schaamte op kunnen leveren, ware het niet dat er echt helemaal niets gebeurd in deze film. Of u moet natuurlijk geen genoeg kunnen krijgen van oversekste praat en dito conversaties. Ziet u, de dialogen zijn niet alleen verschrikkelijk doorzichtig, het zijn er ook nog eens veel. Heel veel… Wat de film mist aan actie en diepgang heeft men opgevuld met dialogen, geouwehoer en willekeurig oninteressant gebrabbel.
Het enige dat je als kijker wakker houdt is de belofte dat er nog wat onthoofdingen aan zitten te komen. Na een half uur van belabberd acteerwerk, ridicule conversaties en slaapverwekkende ontwikkelingen wil je de cast namelijk maar wat graag een kopje kleiner maken. Als iemand het immers verdient is het wel het overacterende zooitje dat maar niet z’n klep kan houden voor anderhalf uur. Helaas weet prutser Alfredo Rizzo zelfs dit kleine beetje geweld – waar je als kijker zo naar snakt – te verpesten. Het had een heerlijk opluchtende ervaring kunnen worden om met een hoop gegil de koppen van alle mislukte actrices over het scherm te zien rollen, maar helaas moeten we het doen met slechte trucage. Of u moet er natuurlijk intrappen dat het lichaam van het slachtoffer gewoon is weggemoffeld onder de oppervlakte en er een dikke plas rode verf rond de nek is neer gekwakt. Special-effects op het niveau van de ‘afgesneden’ vinger in een luciferdoosje.
Om het verhaal compleet te maken valt er ook nog eens geen enkele vampier te bekennen in de hele film en gedanst wordt er ook al niet – of het moet de horizontale mambo zijn natuurlijk. ‘Bloodsucker’ was anno 1975 nog geen kaartje naar de bioscoop waard, laat staan een aanschaf op dvd. Doe uzelf een plezier en haal van het geld gewoon maar die pizza.
Sander Colin