Bo (2022)

Regie: Joost van Ginkel | 93 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Gaite Jansen, Rati Tsiteladze, Matthijs van de Sande Bakhuyzen, Luna Klok, Natalia Kuloshvili, Sofee Lomjaria, Vakho Chachanidze, Tedo Mikiashvili, Thomas van Gent, Shako Mirianashvili, Nino Burduli, Giorgi Veshapidze, Giorgi Makharadze, Keti Shatirishvili, Bo Rietveld

De levenslustige Bo (Gaite Jansen) is op zoek naar het waarom achter de vroege dood van haar liefdevolle vader, een gevierd trompettist. Daarom reist ze af naar Georgië waar zijn graf op een afgelegen begraafplaats ligt. Daar ontmoet ze per toeval de Georgische trucker Levan (Rati Tsiteladze). Hij bezoekt de laatste rustplek van Bo’s vader (Matthijs van de Sande Bakhuyzen) één keer per maand omdat ze zeer goede jeugdvrienden waren. In de hoop meer te weten te komen over haar vader haalt Bo met enige moeite Levan over om samen richting de Georgische kust te reizen.

De onstuimige Bo heeft niet alleen intens verdriet maar is ook boos op haar vader. Op uiterst traumatische wijze heeft ze hem verlaten en moest ze daarna zielsalleen opboksen tegen een stiefmoeder die haar niet kon uitstaan. Haast haar hele leven voelt ze zich onwelkom en onbegrepen. Inmiddels is ook haar stiefmoeder overleden en wil ze des te meer weten over hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen. Eerst heeft de zwijgzame Levan weinig op met Bo en haar misère maar langzaam voelen ze zich tot elkaar aangetrokken en delen ze elkaars diepste geheimen. Evenals Bo draagt hij ook groot leed bij zich: het verlies van zijn enige kind, zoon Alexander.

Wees voorzichtig met wat je wenst in het noodlotsdrama ‘Bo’ die verkleed gaat als een doorsnee roadmovie. Je kijkt naar een tragedie van oud – Griekse snit die zich schichtig ontvouwt tussen de verstedelijkte, benauwde lage landen en de immense open Georgische vlaktes. Regisseur Joost van Ginkel maakte eerder met Gaite Jansen het hoogmisdrama ‘170 HZ’ (2011), over een verraderlijke eerste liefde tussen twee dove tieners. Tevens schrijft de regisseur zelf de scenario’s waarin hij geen enkele moeite heeft met het grote gebaar en zwartgallige symboliek.

Alles achter de schermen zit meer dan gedegen in elkaar. Daardoor kunnen de hoofdrolspelers naar hartenlust losgaan op hun getroebleerde personages. Echter voordat ze dat werkelijk doen, is de reis al een eindje onderweg. Zowel Jansen als Tsiteladze beginnen nogal onwennig. Dit ligt niet zozeer aan de acteurs, eerder aan de gewaagde investering in een heel klassiek aandoend plot en de sterk schematische, ietwat gekunstelde, relaties tussen de personages.

Van Ginkels klassieke tragedie presenteert de verstrengeling van de verledens van Bo en Levan als een mysterie dat zijn apotheose, van operateske proporties, zal en moet krijgen. Ook al heeft de film een voorspelbaar karakter, dondert het einde alsnog rauw op je dak. Zelfs voor huidige begrippen kan de onthulling in de laatste akte schokkend zijn. Alfred Hitchcock zou er niet voor hebben teruggedeinsd, inclusief de coda. Echter de Britse meester was hoogstwaarschijnlijk een stuk minder expliciet te werk gegaan in de opbouw ernaar toe. Het is aan de kijker of regisseur Van Ginkel dan lef toont of toch vooral melodramatisch over de schreef gaat.

Roy van Landschoot

Waardering: 3

Bioscooprelease: 29 september 2022