Body Language (2011)
Regie: Jeffrey Elmont | 100 minuten | actie, drama | Acteurs: Ingrid Jansen, Ruben Solognier, Lorenzo van Velzen Bottazzide, Floris Bosveld, Sigourney Korper, Boris Schreurs
Talentenshows zijn enorm populair op televisie. De kijkcijfers schieten als raketten in de lucht als blijkt dat er een goede formule gevonden is. SYTYCD (‘So You Think You Can Dance’) is zo’n publiekslieveling: een dansshow waarin serieus naar het talent van de kandidaten wordt gekeken. Hiphop, ballroom en moderne dans, het komt allemaal aan bod. Je kunt maar beter geen aflevering missen, want de dag na zo’n uitzending hoor je er op je werk of op school niet bij omdat je niet mee kunt praten. Vanwege het gigantische succes van programma’s als SYTYCD en het feit dat Amerikaanse dansfilms als ‘Step Up’ en ‘Honey’ het ook in Nederland goed doen, werd het idee geboren dat er eens een Nederlandse dansfilm zou moeten komen. Het resultaat is het ambitieuze ‘Body Language’ van regisseur Jeffrey Elmont. Onder andere Johan Nijenhuis & co produceerde.
‘Body Language’ gaat over zo’n ultieme danswedstrijd, je kent het wel. Zo’n kans waar je als danser je hele leven naar toe werkt, waar je alles voor op wil geven. Maar liefst vijf Nederlandse crews mogen meedoen aan deze Battle of Broadway, maar vlak voor vertrek (ze staan letterlijk in de rij om in te checken in Schiphol) blijkt dat de overheidssubsidie ingetrokken is. De assertieve Nina (Ingrid Jansen) vertikt het om op te geven en roept dat ze gewoon naar New York gaat. Haar voorbeeld wordt door vier jongeren gevolgd: Quincy, Tara, Samuel en Ray (Ruben Solognier, Sigourney Korper, Lorenzo van Velzen Bottazzi en Boris Schreurs). Eenmaal in het vliegtuig blijkt dat haar plan wel heel eenvoudig is: hoewel de dansers uit verschillende crews afkomstig zijn, vormen ze samen toch gezamenlijk één crew. In New York hoeven ze tenslotte niet te weten dat ze nog nooit eerder met elkaar gedanst hebben?
Dat blijkt – uiteraard – makkelijker gezegd dan gedaan. Niet alleen zijn de dansstijlen totaal uiteenlopend, de vijf jongeren hebben ieder ook nog eens flink wat emotionele bagage mee. Gebroken harten, geldproblemen, een zoektocht naar een vader, het levert in ieder geval genoeg materiaal op voor veel drama. Het scenario van ‘Body Language’ is dan ook redelijk uitgebalanceerd: er is voldoende ruimte voor vette dansscènes, maar ook het gevoelsleven wordt niet vergeten. Jammer dat je dan voor de cast altijd moet kiezen uit twee kwaden: acteurs die niet kunnen dansen of dansers die niet goed kunnen acteren. Bij ‘Body Language’ viel de keuze – zoals gebruikelijk – op het laatste. Dat wreekt zich echter alleen in de echt dramatische scènes. Wat ook niet helpt, is dat de film wel veel van het goedgelovigheid van de kijker vergt: de vijf jongeren zijn eigenlijk stuk voor stuk nogal snel op hun teentjes getrapt en reageren feller dan je in het dagelijks leven zou mogen verwachten. Er is dus om de haverklap ruzie, maar het wordt ook net zo makkelijk weer bijgelegd en een gebroken hart is binnen een mum van tijd weer gelijmd. De doelgroep zal daar echter niet van wakker liggen. De danssequenties zijn cool en zullen liefhebbers van het genre en programma’s als SYTYCD (waar drie van de hoofdrolspelers bekend mee zijn geworden) absoluut aanspreken. Daarnaast ziet de film er prachtig uit: bekende locaties in New York zijn mooi in beeld gebracht en de dansscènes zien er uit om door een ringetje te halen. Dat maakt van ‘Body Language‘ nog geen goede film, maar desondanks zullen er hordes jongeren mee weglopen. Doel bereikt.
Monica Meijer
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 6 oktober 2011
DVD- en blu-ray-release: 9 februari 2012