Boogie (2008)
Regie: Radu Muntean | 102 minuten | komedie, drama | Acteurs: Dragos Bucur, Anamaria Marinca, Mimi Branescu, Adrian Vancica, Vlad Muntean, Geanina Varga, Roxana Iancu, Maria Alexandra Birleanu
De Roemeense man Bogdan, ‘Boogie’, is met zijn zwangere vrouw, Smaranda, en hun kleuter op vakantie. Op het strand speelt hij, niet geheel van harte, met zijn zoontje. Hij kibbelt met zijn vrouw. Het is een bekende situatie, iedereen is moe, heeft even voor zichzelf nodig, maar dat gaat nou eenmaal niet op vakantie. Onderweg terug naar het hotel komt Boogie zijn oude vrienden tegen, die hij al jaren niet meer heeft gezien. Er gaat een licht in hem op, misschien is deze vakantie toch nog niet verloren. Ze spreken af ’s avonds met zijn allen te dineren.
In een typisch troosteloos oostblokrestaurant, waar de serveersters niet de moeite nemen om vrolijk te lijken, en de tafels van plastic zijn, ontmoeten de vrienden en het gezin elkaar weer. Alles lijkt gezellig, herinneringen worden weer opgehaald en de verloren jaren worden ingehaald, voor de mannen althans. Het kind moet natuurlijk wel op tijd naar bed, en dat blijkt de taak van de vrouw, die daar uiteraard niet blij mee is. Ze verwijt haar man haar mee te hebben genomen op vakantie als oppas. Boogie blijft toch bij zijn vrienden, en ze gaan daarna nog even bowlen in een al even karakteristieke hal, waar de scores met potlood moeten worden ingevuld. Als hij dan thuiskomt, wordt Smaranda wakker van zijn dronken gestommel en raakt ze geïrriteerd. Ze krijgen ruzie. Uiteindelijk besluit Boogie, die al in bed lag, zich alsnog bij zijn vrienden aan te sluiten in de discotheek.
Hij herbeleeft deze nacht zijn wilde jonge jaren, met alles wat erbij schijnt te horen. Het is tenenkrommend om aan te zien. Als het begin al ongemakkelijk was om te aanschouwen, is het nu gewoon vervelend geworden. De personages zijn niet per se sympathiek, en de camera blijft ze objectief volgen. Het publiek wordt ook niet gedwongen om mee te leven met de personages, het is slechts een meekijken. Het is simpelweg een haarscherpe registratie van wat er in de man omgaat als die te hard heeft gewerkt en eindelijk tijd heeft voor zijn familie. Maar die tijd komt eigenlijk al te laat en kan hij er vervolgens niet van genieten. Als hij aan het eind van de nacht terug moet keren is er veel gebeurd, en is het maar de vraag of alles nog goed zal zijn. Het zal de kijker verwonderen.
‘Haarscherpe registratie’ is overigens alleen figuurlijk, want in de letterlijke zin is het beeld vaag. Het is in ieder geval niet opgenomen met de meest moderne camera’s. In de donkere scènes is er bijna niets te zien door het gebrek aan contrast, wat vooral storend is omdat meer dan de helft van ‘Boogie’ zich ’s nachts afspeelt. De camera’s zijn hand-held en een beetje wiebelig.
Het is in ieder geval een overtuigende cast, en de manieren en mensen doen bijna denken dat we maar beter niet in Roemenië op vakantie kunnen gaan.
Mirte Brethouwer