Bottle Shock (2008)
Regie: Randall Miller | 110 minuten | drama, komedie | Acteurs: Chris Pine, Alan Rickman, Bill Pullman, Rachael Taylor, Freddy Rodríguez, Dennis Farina, Eliza Dushku, Miguel Sandoval, Bradley Whitford, Joe Regalbuto, Hal B. Klein, Kirk Baily, Philippe Bergeron, Frank Avila, Geoff Callan, James Carraway, Amiée Conn, Mark Famiglietti, Marcia Firesten, Jean-Pierre Gillain, Mary Pat Gleason, Leslie Goodman, Richard Gross, Arlo Hemphill, James Hiser, Larry Kitagawa, Krystal Landrum, Al Liner, Valerie Long
De Britse wijnhandelaar Steven Spurrier (Alan Rickman) woont in Parijs. Maar om nu te zeggen dat zijn wijnwinkel goed loopt… Het roer moet om. Die hooghartige Fransen moeten hem niet langer kunnen negeren en met minachting bejegenen. Om een einde te maken aan hun snobistische houding tegenover alle niet-Franse wijnen besluit hij een wijnproeverij te organiseren waarbij een panel van professionele proevers zowel Franse als internationale wijnen ‘blind’ zullen proeven.
Spurrier reist naar Napa Valley in Californië. Dat hij zich met zijn scepsis jegens de lokaal geproduceerde wijn aan hetzelfde snobisme schuldig maakt als de Fransen, daarop attendeert hem wijnboer Jim Barrett (Bill Pullman) op niet zo subtiele wijze. Spurrier zet zijn vooroordelen opzij en gaat vervolgens serieus op zoek naar wijnen van zulke hoge kwaliteit dat ze de Franse hegemonie kunnen doorbreken. Ook de Chardonnay van Jim Barrett behoort tot de uitverkoren wijnen.
Jim Barrett is helemaal niet blij met deze uitverkiezing. Hij wordt dan ook geplaagd door grote zorgen als torenhoge leningen bij de bank, een vrouw die met een voormalige collega is getrouwd, een werknemer die stiekem begonnen is elders wijn te produceren en een zoon die niet wil studeren, maar als een soort werkschuwe hippie door het leven gaat. Maar het is juist deze Bo (Chris Pine) die tegen elke verwachting in, nog het meest die van hemzelf, de droom van zijn vader probeert uit te laten komen met welbekende gevolgen.
‘Bottle Shock’ is geen slechte film, maar daarmee is ook alles gezegd. Af en toe is hij grappig, maar even zo vaak niet. Het kabbelt maar een beetje richtingloos voort waarbij de toon varieert van kluchtig naar somber zonder enige directe aanleiding. Er sluipt soms zelfs een tikkeltje saaiheid binnen, omdat je te vaak moet gissen wat de makers nu eigenlijk willen: een beeld van een moeizame vader-zoon relatie waarbij ze hun conflicten letterlijk in de boksring uitvechten, de vraag wie van de twee vrienden nu het mooie meisje krijgt, de onderlinge solidariteit van de wijnboeren in Napa of het leven van Steven Spurrier die verliest ook al wint hij. Je krijgt wat blokken toegestopt en je moet maar zien wat je ermee wilt doen. Erg vaag allemaal.
Ook het acteerwerk valt tegen. Bill Pullman heeft zich laten meezuigen in de alom heersende vaagheid en pas aan het einde is hij weer energiek en grappig als in zijn beste rollen. En Alan Rickman draait hier volledig op routine, toegegeven, zelfs dan is hij nog beter dan menig ander acteur, maar echt vrolijk wordt een mens er niet van. Samen met het fragmentarische en hobbelige verhaal is het genoeg om hevig te verlangen naar een goed glas wijn om de scherpste kantjes weg te nemen en met half toegeknepen ogen alles gelaten over je heen te laten komen.
Diana Tjin-A Cheong
Waardering: 3
Bioscooprelease: 2 oktober 2008