Boy Eats Girl (2005)

Regie: Stephen Bradley | 77 minuten | komedie, horror | Acteurs: Samantha Mumba, David Leon, Laurence Kinlan, Tadhg Murphy, Sara James, Mark Huberman, Paul Reid, Sarah Burke, Denis Conway, Paul Huberman, Bryan Murray, Deirdre O’Kane, Conor Ryan, Jane Valentine

Zoals de titel – een variant op het ‘boy meets girl’-thema – al doet vermoeden, hebben we te maken met een film die niet al te serieus genomen moet worden. Zolang je met deze instelling naar ‘Boy Eats Girl kijkt’ is hij prima te pruimen. De film duurt slechts 77 minuten, wat goed uit te houden is.

Samantha Mumba – een Ierse zangeres met enkele hits – speelt niet bepaald de sterren van de hemel. Dat is echter ook niet nodig in een film als deze. Het gaat in het zombie-genre immers niet om de acteerprestaties. Zoals te verwachten heeft ook het verhaal weinig om handen. De verhaallijn is zelfs lachwekkend te noemen. Dit is gelukkig in positieve zin op de dialoog van toepassing. Er zitten een aantal geslaagde grappen in, die vooral geuit worden door het komische duo van de film, gespeeld door Laurence Kinlan en Tadhg Murphy. De laatste werd voor zijn rol genomineerd voor een Irish Film and Television award voor best supporting actor.

De acteerprestaties zijn over het geheel genomen oké. De soundtrack klinkt meer als die van een tienerkomedie dan als een horrorsoundtrack, maar ook dit past in het plaatje van de film. We hebben immers te maken met een film die zoals meer horrorfilms genres mixt. De omschrijving highschool-slasher-horror-komedie met een vleugje romantiek zou nog het dichtst in de buurt komen.

Het relatief bescheiden budget van 5 miljoen dollar lijkt vooral op te zijn gegaan aan de bloedeffecten die optreden wanneer de ene na de andere zombie uit zijn lijden verlost wordt. Dit is – ook voor horrorliefhebbers – een van de pluspunten van deze film. Het bloed spuit met regelmaat in de rondte en er zit bovendien veel variatie in de wijze waarop zombies aan hun einde komen, dan wel andere mensen tot zombie maken.

Over het geheel genomen is het een aardige film die slechts voor enkelen de moeite van het opnieuw kijken waard zal zijn. Zolang je het echter allemaal met een korreltje zout neemt en je geen klassieker à la ‘Night of The Living Dead’ (George Romero, 1968) of ‘The Evil Dead’ (Sam Raimi, 1981) verwacht, is deze film best vermakelijk. Rennende zombies, high school humor, een lachwekkend slechte verhaallijn en veel bloed zijn zo nu en dan best vijf kwartier uit te houden.

Vincent Nijman