Boy Kills World (2023)

Recensie Boy Kills World CinemagazineRegie: Moritz Mohr | 111 minuten | actie | Acteurs: Bill Skarsgård, Jessica Rothe, Michelle Dockery, Brett Gelman, Isaiah Mustafa, Yayan Ruhian, Cameron Crovetti, Nicholas Crovetti, Quinn Copeland, Andrew Koji, Sharlto Copley, H. Jon Benjamin, Famke Janssen, Dawid Szatarski, Dorothy Ann Gould, Rolanda Marais, Jane de Wet

Met een combinatie van veelbewogen actie en visuele humor deelt ‘Boy Kills World’ een knock-out uit. De actie is veelbewogen, want de actiescènes bestaan meestal uit sterk gechoreografeerde gevechten plus complementaire (contra)bewegingen van de camera. De humor is visueel, want er zijn onder andere onderbrekende interacties tussen de atypische voice-over en de kille personages en hun wereld. Hierdoor lijkt het voor de kijker alsof het verhaal in real time door het hoofdpersonage wordt verteld, terwijl de voice-over overduidelijk een stem is van een ouder persoon. Het resultaat is een deadpan delivery van een bitterzoete wraakmissie. De voorspelbare oneliners van de personages is echter een overkill aan humor.

De doofstomme Boy (Bill Skarsgard) wijdt zijn leven aan wraak nemen op Hilda van der Koy (Famke Janssen). Door een jarenlange training onder begeleiding van de Shaman (Yayan Ruhian) heeft hij zich omgevormd tot een menselijk wapen. Al die tijd gevoed door de herinnering dat Hilda zijn moeder en zusje, Mina (Quinn Copeland), heeft geofferd voor het welzijn van de natie. Wanneer Hilda weer mensen rekruteert voor een nieuw ceremonieel offer, balt Boy zijn vuisten. Samen met een geïmproviseerd team bestaande uit afvalligen Basho (Andrew Koji) en Bennie (Isaiah Mustafa) belagen ze het bolwerk van de Van der Koys. Maar Boy wordt achtervolgd door de afkeuring van de Shaman en het waanbeeld van zijn zusje.

De tot in detail gecoördineerde gevechten en de wisselende camerabewegingen creëren een overweldigende dynamiek voor de kijker. Daardoor lijkt de actie zich overal in het shot te begeven, een energieke chaos passend bij “één jongen tegen de wereld”. Boy beweegt zich bijvoorbeeld als volleerd freerunner door de straten, terwijl de slechteriken minutenlang proberen hem te doorzeven met kogels. In deze montage wisselt het camerastandpunt van Boy onder een tafel door achtervolgen naar met hem meebewegen bij een sprong over de daken of een tegendraads panningshot wanneer Boy een serieuze karatetrap uitdeelt. Zulke montages doen al gauw denken aan ‘Kingsman: The Secret Service’ (2014) en dat is niet zonder reden, want dezelfde stuntcoördinator, Dawid Szatarski, werkte aan deze film.

De oneliners in de dialoog van sommige personages ondermijnen echter de urgentie in dit anders zo droogkomische wraakverhaal. Daardoor word je als kijker enigszins uit het verhaal gehaald. Voor die personages lijkt het immers allemaal ook één grote grap. Schrijver en regisseur Moritz Mohr zei “een stripboekfilm te willen maken zonder het stripboek”, maar hij lijkt voor de dialoog toch nét iets te veel door Deadpool strips te hebben gebladerd. De humor van een overduidelijke atypische voice-over voor een doofstomme jongen of een vallend blok op het hoofd van de slechterik die net aan Boy wil opbiechten waar Hilda zich schuilhoudt komt in ieder geval een stuk natuurlijker.

‘Boy Kills World’ is een partnerdans tussen camera en personage. De muziek is keiharde actie en de zang wordt voorzien door Bob van ‘Bob’s Burgers’.

Jannick Engel

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 20 juni 2024