Boys Don’t Cry (1999)

Regie: Kimberly Peirce | 118 minuten | drama | Acteurs: Hilary Swank, Chloë Sevigny, Peter Sarsgaard, Brendan Sexton III, Alicia Goranson, Jeanetta Arnette

‘Boys Don’t Cry’ neemt je mee naar de wrede wereld van Teena Brandon, die met een seksuele identiteitscrisis worstelt en de in het boerse Nebraska verpieterende Lana (Chloë Sevigny) voor zich wint. Tussen de graansilo’s van het lege Middenwesten wordt een bedrukkende sfeer geschapen – bijna het negatief van ‘Rebel Without A Cause’ – waarin een jongensachtige adolescent zich als lonesome stranger probeert te handhaven tussen de hicks: het wilde westen in travestie.

Koele engel Hilary Swank heeft de moeilijke taak het publiek voor zich te winnen. Dat lukt; niet alleen door haar ingetogen goede spel, maar ook omdat ‘Boys Don’t Cry’ geen gay pride-film is. Het is menselijk drama over een grondrecht: de onschendbaarheid van het eigen lichaam. Wat ‘The Accused’ in de jaren tachtig deed doet ‘Boys Don’t Cry’ tien jaar later. Niet moraliserend, maar kaal en ontluisterend. Opvallend is dat de strijd van Teena met haar identiteit geen grote plaats inneemt. Zij is vooral passieve heldin in deze film.

Swank kreeg een Oscar voor haar toch wel erg vrouwelijke vertolking van Brandon. Het blijft ongelooflijk dat de échte Teena Brandon zo makkelijk geaccepteerd kon worden door de macho’s van de Midwest. Debuterend regisseur Kimberly Peirce en Swank doen desondanks geen moeite van hem/haar een mannelijker man te maken. Naar het schijnt had Teena Brandon in werkelijkheid ook zo’n perzikenhuidje als Swank in de film.

Er is nog een tweede laag die boeit: het liefdesmotief, gedragen door het natuurtalent van Chloë Sevigny. Sevigny, die doorbrak in films van Harmony Korine (‘Kids’, ‘Gummo’), doet denken aan Lauren Bacall en heeft zogezegd magie tussen de wimpers. Toch laat ze ruimte aan medespelers, zoals in deze film Swank en Sarsgaard. Sevigny is de Oscarnominatie die zij kreeg meer dan waard. Het liefdesspel van Lana en Brandon is mooi om te zien, door de volledige ontspanning bij Sevigny en de intensiteit van Swank.

De gedramatiseerde liefdesgeschiedenis in ‘Boys Don’t Cry’ geeft deze Sundance-productie de juiste appeal voor een groter publiek. Sterk is ook hoe de lege wanhoop van plattelandsjongeren wordt neergezet, met het lelijke eendje Candace (Alicia Goranson) en de fatale afloop – niet geschikt geacht voor kijkers onder de zestien – als voorbeeld.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 4

Bioscooprelease: 9 maart 2000