Bramayugam (2024)

Regie: Rahul Sadasivan | 139 minuten | drama, horror | Acteurs: Mammootty, Arjun Ashokan, Sidharth Bharathan, Amalda Liz, Manikandan R. Achari, Aluva Sheeba Sebastian, Akash Chandran, Rafnas Rafeek, Andrè, Sergi, Nikola, Stas, Vitalii, Zabi, Dmitri Sergeev, Alex, Sergé, Andrey, Denis Vostrikov, Zenya, Esenin Egor

Bij films uit India denkt de gemiddelde mens aan de kleurrijke glitter en glamour van Bollywood. Het filmlandschap in India is echter iets anders ingericht dan wij het kennen. Er worden in het land vele talen gesproken, en elke taal kent weer zijn eigen catalogus aan films. Verander één letter en je zit in Mollywood. Dit is de filmindustrie uit India waarin het Malayalam gesproken wordt. Een film die daar zijn oorsprong vindt is ‘Bramayugam’.

Op de vlucht van zijn leven als slaaf, stuit volkszanger Thevan op een mysterieus huis midden in een groot bos. Hier ontmoet hij Kodumon Potti en zijn bediende. Er wordt hem eten aangeboden en een plek om de nacht door te brengen. Al snel blijkt dat veel dingen niet helemaal in de haak zijn, en dat zijn gastheer wel eens slechte bedoelingen met Thevan zou kunnen hebben.

In zwart-wit wordt een verhaal geschetst waar Robert Eggers met genoegen naar zou kijken. Het is namelijk een indrukwekkende folklore die regisseur Rahul Sadasivan op het witte doek brengt. Dit voelt in alles als ‘The Lighthouse’ uit India. Met uiterste precisie kruipt ‘Bramayugam’ langzaam onder je huid. In een traag tempo worden meer en meer mysteries aan het licht gebracht. Eigenlijk net iets te traag. Het is een echte slow burner, en dat komt de film niet altijd ten goede.

Op zich is het niet verkeerd dat de tijd wordt genomen om een verhaal te vertellen. Critici klagen vaak dat karakters geen groei of ontwikkelingen doormaken. Helaas is er ook een andere kant van de medaille. Iedere scène in ‘Bramayugam’ voelt ontzettend lang en zo nu en dan ongemakkelijk theatraal. De scène waarin Thevan en Kodumon Potti elkaar ontmoeten gaat gepaard met een lied gezongen door Thevan. Na een minuut weten we het als kijker wel, maar je wordt gedwongen te blijven kijken, terwijl het ietwat saai wordt. Natuurlijk is er een publiek dat wel prat gaat op zulke slow cinema, maar het is lastig om een film op deze manier boeiend te houden.

Toch heeft ‘Bramayugam’ wel degelijk zijn positieve punten. Wie vindt dat zwart-wit niet meer van deze tijd is moet broodnodig deze film aanzetten. Sadasivan bewijst hiermee hoe adembenemend een film eruit kan zien in dit kleurenpalet. Werkelijk elk shot is om door een ringetje te halen. Dat maakt veel goed voor het tempo. Ook de bombastische, wederom theatrale, soundscapes die op de achtergrond sudderen maken dit op technisch vlak een imponerend spektakelstuk. Toch zit hier ook een valkuil. Ontelbare keren zwelt het geluid dramatisch en ijzingwekkend aan om ons te waarschuwen voor het naderende onheil, om vervolgens toch een beetje in het niet te vallen.

Het acteerwerk is zeer puik. Voornamelijk de Indiase ster Mammootty als de raadselachtige Kodumon Potti weet potten te breken. Hij heeft een mimiek die boekdelen spreekt voor het gevaarte dat hij lijkt te zijn. Zijn personage is veruit het meest boeiend om naar te kijken. Wat gaat er gebeuren als deze man in beeld is? Wat is zijn verhaal? Allen vragen waar de film uiteindelijk antwoord op geeft.

‘Bramayugam’ is cinematografisch een van de huzarenstukjes van 2024. Het is ongelooflijk hoe de camera langs de personages glijdt en ons ook de meest schitterende omgeving laat zien. De beelden zijn werkelijk om van te smullen. Toch mist er iets. Het verhaal is boeiend, maar de vertelling laat soms te wensen over. Er worden psychologische spelletjes gespeeld binnen het huis, maar het is lastig deze spelletjes goed te kunnen plaatsen. Niettemin levert Rahul Sadasivan een visitekaartje af waar hij erg trots op mag zijn.

Sjoerd Crins

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Imagine Fantastic Film Festival 2024