Bread of Happiness – Shiawase no pan (2012)

Regie: Yukiko Mishima | 114 minuten | drama | Acteurs: Tomoyo Harada, Yô Ôizumi, Morio Agata, Yûta Hiraoka, Riki Honda, Nobue Iketani, Kenta Imanishi, Reika Kirishima, Ken Mitsuishi, Kanna Mori, Katsuo Nakamura, Yasuhi Nakamura, Maki Shinta, Atsuko Tanaka, Misako Watanabe, Yûki Yagi, Kimiko Yo

Rie (Tomoyo Harada) en Sang verruilen het drukke Tokyo om een kleine bakkerij en café te beginnen in Hokkaido. Naast een aantal vaste gasten komen er sporadisch gasten langs die door het verblijf van Rie’s bakkerij spreekwoordelijk wakker worden geschud en hun persoonlijke problemen onder ogen te durven zien. Rie en Sang proberen hun gasten hier zo goed mogelijk in te begeleiden door gewoon naar ze te luisteren en voor elke gelegenheid een verschillend brood of hapje te presenteren.

‘Bread of Happiness’ van regisseur Yukiko Mishima is een mierzoet Japans drama dat de gehele speelduur interessant blijft vanwege de onduidelijkheden rond hoofdpersoon Rie. Waarom is zij nu werkelijk met Sang vertrokken naar Hokkaido? Of hier nu duidelijkheid over komt of niet, dat doet er niet toe in ‘Bread of Happiness’, het zijn namelijk de persoonlijke verhalen van de bezoekers die worden uitgewerkt terwijl de achtergrondinformatie van de eigenaars van de bakkerij en de stamgasten juist altijd wat onderbelicht blijft. 

De film is opgebouwd in vier segmenten, de seizoenen. Elk seizoen is er een nieuw verhaal rond bezoekers en het leven van Rie vormt de rode draad. Naast deze verschillende verhalen – over de problemen tussen een jong meisje en haar vader na het vertrek van haar moeder, twee ouderen die er na zoveel jaar samen nog een keer op uit trekken en een jongedame die niet erg gelukkig in de liefde is – is er steeds Rie’s liefde voor een kinderboek en hoe ze zichzelf hiermee identificeert.

Dat ‘Bread of Happiness’ over een bakkerij gaat is duidelijk te merken. Het water zal je namelijk meer dan eens in de mond lopen bij het zien van de verschillende heerlijke manieren waarop brood gepresenteerd wordt. Hoe mierzoet het dan ook allemaal mag klinken en in feite ook is, de personages in de film blijven allemaal redelijk nuchter. Hierdoor is ‘Bread of Happiness’ een echte feel good-productie, maar gelukkig slaat de film hier niet in door. Het drama is echt en niet te vergezocht. Vooral Tomoyo Harada zet een prachtige rol neer en bindt de kijker met het mysterie rond haar persoon.

‘Bread of Happiness’ kan als een niemendalletje overkomen, maar kijkt wel lekker weg en weet bij tijd en wijle perfect de juiste snaar van dagelijkse maar tegelijkertijd zo belangrijke menselijke emoties te raken.

Meinte van Egmond