Breath – Soom (2007)
Regie: Kim Ki-duk | 84 minuten | drama | Acteurs: Chang Chen, Jung-woo Ha, Kim Ki-duk, Ji-a Park
‘Breath’ opent sterk en indringend, ook het einde kent een onverwachte wending. Jang Jing (Chen Chang) zit gevangen, is ter dood veroordeeld wegens moord op vrouw en kinderen en wacht op zijn executie. Hij krast met een tandenborstel een portret op de muur. Hij is bang voor zijn aanstaande executie en heeft in het verleden al meerdere malen getracht zelfmoord te plegen. Plotseling steekt hij (buiten beeld) de tandenborstel in zijn keel. Zijn drie medegevangenen schreeuwen om hulp.
Een vrouw, Yeon (Ji-a Park) kijkt in haar woning naar de tv. Omdat Jang Jing een bekende gevangene is haalt zijn nieuwe zelfmoordpoging het tv-journaal. Haar huwelijk is slecht, zij heeft zich in zich zelf teruggetrokken en heeft weinig contact met haar echtgenoot, die een buitenechtelijke affaire heeft. Yeon is ongelukkig, haar echtgenoot (Jung-woo Ha) zet het nieuwsbericht af. Hij heeft liever dat zij ‘ontspannen’ naar een soapserie kijkt. Hij draagt haar op meer naar buiten te gaan en onder de mensen te komen, terwijl zij in haar ongelukkige situatie mede een uitlaatklep gevonden heeft in het maken van kleibeelden.
In een opwelling besluit zij naar de gevangenis te gaan om Jang Jing te bezoeken. In haar eigen isolement en ongeluk ziet zij kennelijk een verwantschap met hem in verband met zijn naderende dood. Dat blijkt ook als zij hem bezoekt. Hij kent haar niet, reageert verrast en afhoudend maar raakt geïntrigeerd door het verhaal dat zij hem vertelt. Zij heeft een bijna dood ervaring meegemaakt door langdurig onder water haar adem in te houden. Yeon geeft hem een haar en hij is zeer geraakt door haar verhaal. Zij vraagt hem niet bang te zijn voor de dood en zich niet meer te verwonden.
Bij volgende bezoeken creëert zij een bizarre schijnwereld door de bezoekkamer steeds anders in te richten en daarbij steeds wisselende seizoenen te presenteren via behang, bloemen, en dergelijke Daarbij kleedt zij zich geheel volgens het virtuele seizoen dat bij het bezoek wordt gepresenteerd. Een dun zomerjurkje, terwijl het buiten een bitterkoude winter is.
Die (symboliek van gebeurtenissen die volgen op) wisselingen van seizoenen is een gegeven dat in eerdere films van Kim- Ki Duk ook te zien is. De magie die zij beoogt treft doel, uiteindelijk raken zij gepassioneerd op elkaar verliefd. De gevolgen daarvan kunnen uiteraard niet uitblijven. De drie medegevangenen in de cel zijn jaloers en stelen de foto’s die Yeon geeft, terwijl haar man steeds achterdochtiger wordt als zij weer ergens naar toe gaat. Als haar echtgenoot door haar te volgen de reden van haar bezoeken achterhaalt en via de camera van de directeur hun intimiteit ontdekt, wil hij dat zij de relatie verbreekt. De band tussen Jang Jing is echter te sterk geworden…..
Het verhaal krijgt dan een bizarre verdere ontwikkeling, die zonder meer de moeite zeer waard is. Het geheel is gefilmd in een uiterst sobere filmstijl met weinig dialoog. Vooral de beeldtaal vertelt het verhaal. Daarbij zijn mooie vondsten, onder andere via de rol van de camera in de cel die vanuit diens kamer door de gevangenisdirecteur wordt bediend. Hemzelf krijgen wij niet in beeld, maar op creatieve wijze wordt zijn niet onbelangrijke rol in het verloop van de ontwikkelingen ingebracht via een vage weerspiegeling in de monitor waar hij de gevangenen en de bezoekers volgt.
Het is interessant om te zien hoe de vrouw door haar keuze opbloeit en zich emotioneel bevrijdt – ook in haar moeizame relatie met haar man – terwijl de gevangenen steeds meer verstrikt raken in de emoties die haar bezoeken te weeg brengen.
De film is een liefdesverhaal met een dramatische invalshoek, maar dan van een bijzondere soort. In dergelijke verhalen is een echt happy end voor een ieder nauwelijks mogelijk, Toch zijn de ontwikkelingen hoopgevend. Het gegeven van de film is interessant, het scenario zit goed in elkaar en kent een aantal bijzondere ontwikkelingen. Daarbij heeft de regisseur er voor gekozen enkele personages die het verloop mede bepalen, niet zichtbaar te maken, maar de rol buiten beeld rol te laten spelen.
Kim Ki-duk heeft ons eerder verrast met prachtige films als ‘Bad Guy’, ‘Bin-Jip’, ‘The Isle’, ‘Spring, Summer, Winter, Fall and ….Spring’ en ‘Samaritan Girl’. ‘Breath’ haalt dat niveau niet volledig. De manier waarop Kim Ki-duk zijn verhaal ‘vertelt’, vooral met beelden en bizarre ontwikkelingen en in mindere mate met dialoog, is voor zijn grote schare fans zeker voldoende. Leven en dood zijn op een bijzondere wijze vervlochten in dit verhaal.
Rob Veerman
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 10 juli 2008