Bridge over the Wadi – Gesher al havadi (2006)

Regie: Barak Heymann, Tomer Heymann | 57 minuten | documentaire

‘Bridge over the Wadi’ gaat over de gelijknamige Joods-Arabische basisschool die in 2004 werd geopend in het Arabische dorpje Kara, in het Noorden van Israël. Een initiatief van Joodse en Arabische ouders die vinden dat het tijd is om nu eens echt een stap richting vrede te nemen. Het oprichten van een school waar de jongste kinderen van de samenleving met elkaar leren omgaan, elkaar leren respecteren én accepteren lijkt een mooi idee.

De regisseurs nemen uitgebreid de tijd voor de ouders van de leerlingen en de redenen waarom zij hun kinderen naar deze school willen sturen. Hoop dat de kinderen in vrede zullen leven en op een betere toekomst staan hoog op het lijstje. De beelden van de eerste schoolmaanden die de kijker te zien krijgt zijn erg positief en het ziet er naar uit dat de komst van de basisschool een goed initiatief is. De kinderen kunnen het goed met elkaar vinden, spelen bij elkaar thuis, leren over beide culturen en krijgen les in zowel het Hebreeuws als in het Arabisch. Naarmate het schooljaar vordert zie je dat er problemen ontstaan. Een voorbeeld hiervan is de viering van de Onafhankelijkheidsdag van Israël, een zeer belangrijke gebeurtenis voor de Joden die elk jaar uitbundig gevierd wordt. Op dezelfde dag houden de Arabieren de zogenaamde nakba-herdenking. Nakba betekent letterlijk “het rampjaar” en herdenkt de, voor de Arabieren rampzalige, oprichting van de Israëlische staat in 1948. Als een Israëlische leerling tegen haar ouders zegt dat de Joden geen Onafhankelijkheidsdag mogen vieren, omdat dit voor de Arabieren een droevige dag is, gaan de ouders lichtelijk door het lint. Er wordt een gesprek gehouden met de Arabische docente die dit gezegd zou hebben. Tijdens het heftige gesprek barst de docente in tranen uit en zegt dat zij simpelweg niet blij kan zijn tijdens de viering, omdat dit voor haar volk het begin van het einde betekende. Deze situatie laat goed zien dat ondanks het feit dat de ouders voor de school – en dus voor vrede – willen vechten, er veel verschillen zijn tussen de Israëliërs en Arabieren die deze mogelijke vrede in de weg staan. Hoe kan er immers vrede komen als voor het ene volk het ontstaan van de staat een viering is, terwijl het andere volk dit als rampzalig beschouwt?

In ‘Bridge over the Wadi’ komen meerdere lastige situaties aan bod en tegen het einde denk je als kijker dat het initiatief niet echt geslaagd is. Vooral omdat er teveel momenten te zien zijn die heftige, pijnlijke en emotionele discussies opleveren. Discussies, waarvan de ene partij vaak het standpunt van de ander niet begrijpt. Ondanks de moeilijke situaties die de documentaire laat zien, wordt er aan het einde verteld dat het eerste schooljaar een groot succes was en dat meer ouders uit de omgeving hun kinderen inschreven voor het tweede schooljaar van 2005-2006.

‘Bridge over the Wadi’ is al met al een erg interessante film. Het is erg leuk, en goed, om te zien dat in een land waarin vrede bijna onmogelijk lijkt er toch veel mensen bereid zijn om ervoor te vechten en dit ook daadwerkelijk doen. Ondanks dat de documentaire een aantal heftige scènes en discussies bevat waarbij je twijfelt over wie er gelijk heeft, houd je er wel een positief “alles is mogelijk” gevoel aan over. Altijd fijn.

Daphna Berger