Bright (2017)

Recensie Bright CinemagazineRegie: David Ayer | 117 minuten | actie, misdaad, fantasie | Acteurs: Will Smith, Joel Edgerton, Noomi Rapace, Edgar Ramírez, Lucy Fry, Veronica Ngo, Alex Meraz, Happy Anderson, Ike Barinholtz, Dawn Olivieri, Matt Gerald, Margaret Cho, Joseph Piccuirro, Brad William Henke, Jay Hernandez, Enrique Murciano, Scarlet Spencer, Andrea Navedo, Kenneth Choi, Bobby Naderi

Regisseur David Ayer schreef eerder het scenario voor ‘Training Day’, waarin een jonge agent (Ethan Hawke) een dag meedraait met de doorgewinterde Harris (gespeeld door Denzel Washington, een rol die hem een Oscar voor Beste mannelijke bijrol opleverde) in een anti-drugsteam in L.A. Ayer regisseerde later het originele in documentairestijl gefilmde ‘End of Watch’ met Jake Gyllenhaal en Michael Peña over twee jonge agenten van de LAPD die elke dag de harde realiteit van het straatleven onder ogen komen. Na de teleurstellende verfilming van DC’s ‘Suicide Squad’ komt Ayer opnieuw met een film over politieagenten in ‘the city of angels’: ‘Bright’.

Deze Netflixproductie, met hoofdrollen voor Will Smith en een praktisch onherkenbare Joel Edgerton, gaat over partners Ward (Smith) en Jakoby (Edgerton) in een fantasy-versie van LA. Wezens als elven, mensen en orcs leven samen in een hiërarchische verdeling van de samenleving waarbij de elven de elite vormen en orcs onderaan de sociale ladder staan. De mens staat daar min of meer tussenin. Wanneer Jakoby als eerste Orc bij de LAPD wordt toegelaten en Ward hem als partner toebedeeld krijgt, is de toon voor een buddy cop film gezet. Op een van hun patrouilles melden Ward en Jakoby zich als eerste op een plaats delict dat druipt van magie. Als ze daar een toverstaf vinden, worden ze al snel doelwit van hun corrupte collega’s, criminele gangs, een duistere geheime genootschap en de magie-FBI.

‘Bright’ is een combinatie van fantasy, crime, thriller, komedie en politiedrama gemixt met maatschappelijke lessen wat een origineel uitgangspunt is voor een type film wat vaak op standaard filmconcepten teruggrijpt. De sociale verschillen tussen de bovennatuurlijke wezens geven ruimte voor opmerkingen als “fairy lives don’t matter” (uitgesproken door Will Smiths personage), wat ongetwijfeld een verwijzing is naar de ‘black lives matter’ beweging. Ook wanneer de menselijke politieagenten met onredelijk veel geweld meerdere Orcs tegen de grond werken, lijkt de film te wijzen op de discussie over machtsmisbruik van agenten tegen minderheden. Daar bovenop komt nog een dikke laag magische krachten, waardoor de film vooral in de tweede helft uit z’n eigen voegen barst. Het kan niet gemakkelijk zijn om al deze verschillende elementen op een succesvolle wijze tot een samenhangend geheel te brengen. En dat is dan ook helaas niet gelukt.

Waar Disneys ‘Zootropolis’ (totaal andere film, maar diep in de kern hetzelfde concept) onderwerpen als de rassenkwestie en discriminatie op een slimme wijze wist te verwerken in een vermakelijk geheel, lukt het Ayer niet om de vele losse eindjes samen te knopen. ‘Bright’ is van alles net een beetje te veel, waardoor het geheel uiteindelijk net niets is.

Julia van Berlo

Waardering: 2.5