Bright Star (2009)

Regie: Jane Campion | 90 minuten | biografie, drama, romantiek | Acteurs: Ben Whishaw, Abbie Cornish, Thomas Sangster, Paul Schneider, Samuel Barnett, Kerry Fox, Roger Ashton-Griffiths, Samuel Roukin, Antonia Campbell-Hughes, Sebastian Armesto, Olly Alexander, Jonathan Aris, Joyia Fitch, Adrian Schiller, Alfred Harmsworth, Sam Gaukroger, Edie Martin, Sally Reeve, Gerard Monaco, Will Garthwaite, Guy Mannerings

Terwijl sommige regisseurs met iedere film van genre en stijl wisselen, is het werk van Jane Campion opmerkelijk coherent. Haar psychologische drama’s spelen zich meestal af in een niet te ver verleden en gaan over vrouwen die tegelijk kwetsbaar en wilskrachtig zijn. Qua stijl kenmerken Campions films zich door ouderwetse gedegenheid en een apart gevoel voor humor. Die consequente aanpak levert een wisselvallig oeuvre op, van matig (‘Holy Smoke’) tot goed (‘The Piano’) tot geweldig (‘An Angel at My Table’).

Na het merkwaardige thrilleruitstapje ‘In the Cut’, is het biografisch drama ‘Bright Star’ weer een typisch Campionproduct. Met Fanny Brawne (prima vertolkt door Aussie Abby Cornish) verschijnt een heldin die even koppig is als kwetsbaar. Niet klein te krijgen door tegenspoed of de kleinburgerlijke mores van haar tijd, volhardt Fanny in een onmogelijke liefde voor haar buurman, de romantische dichter John Keats. Die niet geconsumeerde liefde levert een aantal prachtige liefdesbrieven en gedichten op, maar ook een strijd tussen Brawne en Keats’ beste vriend, de dichter Charles Brown.

Als biografisch drama weet ‘Bright Star’ steeds te boeien. Nog interessanter is de film in zijn uitbeelding van het romantisch levensgevoel, als een constant verlangen naar een betere werkelijkheid. Romantiek heeft hier niets te maken met kaarslicht, kussen of verstrengelde lijven, maar met bedden en lichamen die door een houten wand zijn gescheiden. Wordt het verlangen al ingelost, dan is er dat andere verlangen, om de tijd stil te zetten en het geluk te laten voortduren tot in de eeuwigheid.

Met Fanny Brawne en John Keats kent ‘Bright Star’ twee sterke personages. Des te spijtig dat de liefde tussen die twee lang niet altijd invoelbaar wordt. Zelfs in de meer intieme scènes, wanneer er gehuild en gestreeld wordt, blijft het een in zichzelf gekeerde, vormelijke liefde. Het geeft de film iets afstandelijks, wat er met de lange speelduur en het gebrek aan relativering voor zorgt dat de aandacht soms verslapt. Omdat de film verder over voldoende kwaliteit beschikt, is dat geen ramp. Jammer is het wel. Nu is ‘Bright Star’ een goede film, waar het een geweldige film had kunnen zijn.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 15 oktober 2009