Bringing Out the Dead (1999)
Regie: Martin Scorsese | 116 minuten | drama | Acteurs: Nicolas Cage, Patricia Arquette, John Goodman, Ving Rhames, Tom Sizemore, Marc Anthony
Als je de synopsis van ‘Bringing Out The Dead’ leest, een uitgeblust figuur die voor z’n werk door nachtelijk New York rijdt en steeds verder afglijdt naar de rand van de gekte door alle ellende die hij om zich heen ziet, dan gaat er vast wel ergens een belletje rinkelen. Tel daarbij op dat de film door Martin Scorsese is geregisseerd en de link naar Scorsese’s meesterwerk ‘Taxi Driver’ is snel gelegd. Echter, ‘Bringing Out the Dead’ is een ander soort film dan ‘Taxi Driver’. Laatstgenoemde is een grimmige, duistere film en ‘Bringing Out the Dead’ is bij vlagen een erg grappige film, zij het dat de humor zeer zwartgallig is.
Nicolas Cage speelt Frank Pierce, een ambulancechauffeur die al maanden niet iemand heeft kunnen redden, iedereen sterft in zijn ambulance. Overal in de verloederde straten ziet hij de geesten van de gestorvenen. Hij wordt voornamelijk achtervolgd door een meisje genaamd Rose, die in zijn armen stierf. Drie nachten lang wordt hij gevolgd en elke nacht heeft hij een andere collega. Dit zijn de door eten geobsedeerde Larry (John Goodman), de fatalistisch religieuze Marcus (Ving Rhames) en de agressieve Tom (Tom Sizemore).
Samen met deze aparte figuren rijdt hij door nachtelijk New York, op zoek naar doden en gewonden in de achterbuurten, tussen de junks, hoeren en dronkelappen. Helaas heeft hij al maanden niemand meer kunnen redden en dit staat synoniem voor zijn eigen teloorgang. Hij heeft het redden van levens van anderen nodig om zelf in leven te kunnen blijven.
Frank Pierce is fatalistisch, hij drinkt en ziet er zeer slecht uit en hij vraagt elke dag aan zijn baas wanneer hij nou eindelijk eens een keer ontslagen wordt. De waanzin op straat en in het ziekenhuis duwt hem steeds verder weg van de realiteit.
De ommekeer schijnt te komen wanneer hij het meisje Mary (Patricia Arquette) ontmoet. Zij is de dochter van een patiënt die hij binnenbracht met een hartaanval. Voor hemzelf is het te laat, dus projecteert hij zich als een reddende engel op dit kwetsbare meisje.
In tegenstelling tot ‘Taxi Driver’ heeft deze film niet echt een afgebakend begin en einde. Het lijken drie willekeurige nachten van een willekeurige ambulancechauffeur. Het verontrustende aan deze film is dan ook dat het er in de werkelijkheid waarschijnlijk net zo aan toe gaat. Er zijn echt zulke mensen, zulke dwazen en er gebeuren echt zulke schrijnende dingen. De vraag is hoe je hier als normaal mens mee omgaat en hoe je deze krankzinnigheid moet bevechten zonder compleet door te draaien. Zoals Nicolas Cage’s karakter Frank Pierce op een gegeven moment in de film treffend weergeeft: als je iemands leven gered hebt, kan je daar maanden op teren, maar wat als het je niet meer lukt om iemand te redden?
Martin Scorsese heeft met ‘Bringing Out the Dead’ een indrukwekkende film afgeleverd. Uiteraard is Scorsese’s favoriete stad New York met z’n grauwe achterbuurten goed weergegeven. De shots van de scheurende ambulance door de verloederde straten met al z’n ellende en met een vrolijk bluesnummer op de achtergrond komen behoorlijk absurd over. De film doet door de muziek hier en daar surrealistisch aan, maar juist deze combinatie van beelden en muziek geeft de werkelijkheid goed weer.
Het acteerwerk van Cage is goed te noemen. Hij is overtuigend in zijn rol als aan lager wal geraakte mens die geen hoop meer ziet voor zichzelf. Dat hij erg moeilijk en getergd kan kijken heeft hij natuurlijk al bewezen in ‘Leaving Las Vegas’. De beste acteerprestaties worden echter geleverd door Tom Sizemore en Ving Rhames als Cage’s gestoorde collega’s. De zwartgalligheid en rauwe bitterheid waarmee zij hun werk benaderen is bij vlagen ronduit hilarisch. Latino-zanger Marc Anthony zet eveneens op geloofwaardige wijze een geflipte junk neer.
Als je wil weten hoe iemand kan doordraaien van de misère die hij om zich heen ziet, ga dan ‘Taxi Driver’ kijken. Wil je weten hoe een normaal mens omgaat met de innerlijke strijd tegen de hel die hem omringt, bekijk dan dit minimeesterwerk van Martin Scorsese.
Hendrik Dijkhuis
Waardering: 4
Bioscooprelease: 4 mei 2000