Brokedown Palace (1999)

Regie: Jonathan Kaplan | 100 minuten | drama, thriller | Acteurs: Claire Danes, Kate Beckinsale, Bill Pullman, Jacqueline Kim, Daniel Lapaine, Tom Amandes, Aimee Graham, John Doe, Kay Tong Lim, Beulah Quo, Henry O

Sommige acteurs en actrices hebben een bepaalde charme om zich heen hangen. Een soort uitstraling die een lachwekkend slechte film toch nog dragelijk kan maken. Claire Danes is zo’n zeldzame actrice die een middelmatige film, toch naar een hoger niveau kan tillen. Qua acteertalent behoort de Amerikaanse misschien niet tot de absolute top, maar haar frisse koppie zorgt toch voor een plezierige ambiance. En wat meer sfeer is precies wat deze ‘Brokedown Palace’ kon gebruiken. Van originaliteit kun je deze gevangenisfilm namelijk niet betichten en ook met het vinden van een eigen identiteit heeft de film zichtbaar moeite. Je kunt dit product het best beschouwen als ‘Midnight Expres’ in een extra light versie.

Het verhaal start met een voorzichtige kennismaking met Alice (Danes) en Darlene (Beckinsale): twee hartsvriendinnen die samen op vakantie gaan. De twee reizen af naar het verre Thailand waar ze de tijd van hun leven hebben. Als Alice verliefd wordt op een geheimzinnige Australische vent, verandert hun vriendschap. De man speelt de vriendinnen tegen elkaar uit en probeert ook Darlene te verleiden. Uiteindelijk besluiten de twee om toch maar met de Australiër mee te gaan naar Hong Kong om daar een paar dagen te vertoeven. Als de meiden bij het vliegveld van Bangkok aankomen, worden ze aangehouden. In hun tas blijkt een zak drugs te zitten. Darlene en Alice worden in de cel gegooid waar ze onder erbarmelijke omstandigheden moeten zien te overleven.

Een beetje filmliefhebber zal niet zo snel onder de indruk zijn van dit verhaal. Toch hoeft een uitgekauwd verhaal geen belemmering te vormen om een film te negeren. In de geschiedenis van de cinema zijn zo’n beetje alle verhalen al eens verteld. En luidt het spreekwoord niet ‘beter goed gejat dan slecht bedacht’? Kaplan neemt dat jatten helaas veel te letterlijk, zijn film is ontdaan van alle scherpe randjes en zit boordevol stereotypes. ‘Brokedown Palace’ is een makkelijke rolprent, waarbij je je hersenen kunt thuis laten. De film denkt in een ongenuanceerd zwart-witbeeld: het rechtssysteem in Thailand is verrot, punt. Rechters zijn corrupt, punt. Hooggeplaatste personen zijn om te kopen, punt. In dit soort extremen is de film opgebouwd, lekker handig dus voor de MTV-generatie. Hoeven die tenminste niet na te denken.

Regisseur Kaplan wil met zijn product dus voornamelijk jongeren bereiken. En eerlijk is eerlijk: ‘Brokedown Palace’ is een tamelijk onderhoudende film geworden, als je de peetvader van de gevangenisfilms, juist ja, ‘Midnight Express’, niet hebt gezien. De kracht van Kaplans film schuilt dan ook niet in spetterende stunts of spannende plotwendingen. Nee ‘Brokedown Palace’ moet het hebben van het meeslepende en eerlijke spel van Danes en Beckinsale. Dat de twee actrices ook erg prettig zijn om naar te kijken, is natuurlijk mooi meegenomen.

Helaas is het mooie acteerwerk van de twee hoofdrolspelers één van de weinige positieve eigenschappen van de film. De bijrolspelers blijven van bordkarton en schmieren er op los. Het povere spel is deels te wijten aan de lege dialogen, maar ook aan de onervarenheid van sommige acteurs. Bill Pullman is dan nog wel aardig als sjofele advocaat, maar noemenswaardig is het allemaal niet.

Wat wel een vermelding waard is is de soundtrack. Hoewel je een hippe, opgefokte collectie van de geijkte Amerikaans rocksongs in een film als deze zou verwachten, krijg je iets totaal anders te horen. De film heeft een heerlijk lome soundtrack vol zwoele, beklemmende folksongs. Artiesten als Sarah McLachlan en Nelly Furtado komen voorbij, maar ook de punkers van The Clash zijn te horen in een soort ambient-mix. De wat zweverige muziekkeuze pakt goed uit en geeft ‘Brokedown Palace’ nog een beetje een eigen smoel. Voor de rest volgt de film netjes het boekje van de gevangenisfilm. Dus je kunt een hoop melodrama en een web van de bekende intriges verwachten.

Eigenlijk verdient ‘Brokedown Palace’ maar een krappe voldoende, want de film van Kaplan is niets meer dan een formulefilm die op safe speelt. Er gebeurt weinig verrassends of opmerkelijks. En ook de karakterontwikkeling stelt weinig voor. ‘Brokedown Palace’ is een vermakelijke film om op een druilerige dag te bekijken, maar stel je er verder niet te veel van voor.

Frank v.d. Ven

Waardering: 3

Bioscooprelease: 30 maart 2000