Brotherhood (2010)
Regie: Will Canon | 81 minuten | misdaad, drama, thriller | Acteurs: Arlen Escarpeta, Jon Foster, Jennifer Sipes, Trevor Morgan, Lou Taylor Pucci
Studentenverenigingen zijn fascinerend. Groepsdruk, ontgroeningen en pesterijen bereiken soms een krantenkop, maar daarna wordt het weer opvallend stil rond de studerende meute (mits je geen kroegbaas of buurman of -vrouw van een studentenflat bent uiteraard). Amerikaanse studentenverenigingen zijn veel interessanter dan de Nederlandse variant, omdat dat een wereld op zich is. Het zijn verenigingen waar vaders hun zonen naartoe sturen en waar een hiërarchie heerst. Mishandelingen worden oogluikend toegestaan. Het lijkt soms net een kastensysteem waar de feuten het laagste van het laagste zijn en oudejaarsstudenten zich als goden gedragen. ‘Brotherhood’ verhaalt over zo’n studentenvereniging.
In ‘Brotherhood’ draait het om de vereniging Sigma Zeta Chi. Een populaire club waar studerend Amerika dolgraag bij wil horen. Ook Adam (Escarpeta). Voordat je jezelf lid mag noemen, moet je de ontgroening doorstaan en die is pittig. Nieuwbakken leden worden in een busje gedumpt en naar supermarkten gereden. De jongens krijgen een pistool en een bivakmuts in handen gedrukt en moeten de winkels overvallen. Het blijkt een grap te zijn, maar dat beseffen de jongens pas als ze trillend van angst naar de winkel lopen. Maar ineens loopt er door miscommunicatie een grap uit de hand en raakt een student zwaar gewond. Leider Frank (Foster) laadt het slachtoffer in de bus en doet er alles aan om de schietpartij buiten de publiciteit te houden. Adam wil zijn gewonde vriend naar het ziekenhuis brengen, maar Frank ziet dat – uit angst voor de politie en hun moeilijke vragen – niet zitten. Kan de feut de leider overtuigen?
Regisseur Will Canon, die ook het verhaal schreef, weet in een paar korte scènes een goede sfeer neer te zetten. Feuten zijn de pispaaltje van de vereniging, de studenten halen nare grappen uit met kwetsbare meisjes en alcohol wordt gedronken als water. Beetje over de top misschien, maar de personages worden realistisch weergegeven. De film heeft dan ook een sterke cast. Foster weet van de opgefokte Frank toch een mens van vlees en bloed te maken. De bullebak is doodsbang om de bak in te draaien en probeert het imago van zijn geliefde vereniging te redden. Foster schakelt moeiteloos tussen emoties als pure frustratie, totale wanhoop en kalme redelijkheid. Frank is een enigmatisch, maar dubieus personage en dat maakt het interessant om hem te volgen. Escarpeta maakt van Adam geen nobele held, maar een spartelende jongen die probeert het leven van zijn vriend te redden maar tegelijkertijd ook zijn eigen hachje. Een held kun je hem allerminst noemen, wat hem erg menselijk en inleefbaar maakt. Dit is geen rechtschapen mens, maar een in het nauw gedreven bang – en daardoor zo onvoorspelbaar – jongetje.
‘Brotherhood’ is ingenieus opgebouwd en de spanning stijgt met de minuut. De problemen worden steeds groter en de radeloosheid van de jongens bereikt het kookpunt. Dit kan nooit meer goed komen, maar toch blijf je hopen op een goede afloop. Erg knap als je nagaat dat de personages niet (overwegend) sympathiek zijn. De sterke cast, de sfeervolle soundtrack en de knappe regie leveren een spannende thriller op die het niet van extreem bloedvergieten, maar van echte suspense moet hebben.
Frank v.d. Ven