Brownian Movement (2010)
Regie: Nanouk Leopold | 96 minuten | drama | Acteurs: Sandra Hüller, Dragan Bakema, Sabine Timoteo, Ryan Brodie, Frieda Pittoors, Nicole Shirer, Ergun Simsek, Kuno Bakker, Gelijn Molier, Nilofer Raza, Hari Dostinov Atanasovski, Simone Tani, Lalit Parashar, Elodie Moreau, Didier Colfs
‘Brownian Movement’ is de nieuwe film van de Nederlandse filmmaker Nanouk Leopold, eerder verantwoordelijk voor het scenario van ‘Wolfsbergen’. De hoofdrollen zijn weggelegd voor de Duitse Sandra Hüller en de Nederlandse Dragan Bakema. In de film wordt Engels gesproken. De film is vernoemd naar een natuurkundig verschijnsel, ontdekt door Brown in 1827. Het beschrijft de grillige bewegingen van bijvoorbeeld stofdeeltjes in de lucht, die plotseling zichtbaar worden als het zonlicht de kamer binnenschijnt. De verklaring is dat de kleine deeltjes onderhevig zijn aan botsingen met vele moleculen van het gas of de vloeistof waarin ze zweven.
Het verhaal is verdeeld in drie delen. In het eerste deel zien we Charlotte. Ze heeft een kamer gehuurd waar ze mannen mee naar toe neemt die ze in het ziekenhuis ontmoet. Op z’n zachtst gezegd zijn het excentrieke types. Een hele harige man, een hele dikke en zelfs eentje op hoge leeftijd. Er worden weinig woorden gewisseld, op een kille en bijna zakelijke manier ondergaat Charlotte de fysieke daad. Haar man is werkzaam als architect en als ze bij zijn project gaat kijken, herkent ze een van zijn bouwvakkers. Niet lang daarvoor had ze deze man uitgenodigd en samen met hem een enerverende middag doorgebracht.
De aap is uit de mouw en Charlotte moet in therapie. Na de therapie blijkt in een rapport dat de psycholoog vindt dat Charlotte niet in staat is de gevolgen van haar eigen daden te overzien en daarom niet langer haar baan als arts mag uitvoeren. In het derde deel woont het echtpaar in India. Behalve zoon Benjamin, hebben ze er een kleine tweeling bij. Max is bezig met een groot bouwproject en Charlotte probeert haar eigen weg te vinden. In eerste instantie lijkt het stel de crisis te boven, maar het verleden blijft hen achtervolgen.
Het was de bedoeling van de regisseur om een film te maken over de seksuele verhoudingen tussen man en vrouw. Ze heeft er voor gekozen om dit op minimale wijze over te brengen. Alles wat nodig is wordt getoond, de film kent dan ook weinig dialoog. Zeker in het begin als Charlotte de mannen ontvangt, maar ook tijdens de ontmoetingen met de psycholoog wordt er niet veel gesproken. Charlotte legt wel dingen uit, Max vraagt, maar Charlotte geeft aan dat ze denkt dat het beter is als sommige dingen niet worden uitgesproken. Er wordt vooral gezwegen en duidelijk zichtbaar nagedacht.
De manier waarop de film is vormgegeven is overigens zeer indrukwekkend en goed gekozen, net als de acteurs. Hoewel het idee achter de film best aardig is, doet het eindresultaat erg pretentieus aan. Het voelt een beetje als een havo-handvaardigheidswerkstuk: het maakt niet zoveel uit wat je maakt, als je de achterliggende gedachte maar als een goed verhaal weet te verkopen. Seks is natuurlijk in veel films een belangrijk thema, maar er moet natuurlijk wel iets zinnigs met een dergelijk onderwerp gedaan worden. Het hele gegeven áchter de bizarre uitspattingen van Charlotte is vele malen interessanter dan het feit of daarna nog je relatie te redden is. Typisch een geval van moeilijk doen om het moeilijk doen, in de hoop daarmee de illusie van een goede film te wekken.
Grietje de Heer
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 24 maart 2011