Bruised (2020)

Recensie Bruised CinemagazineRegie: Halle Berry | 129 minuten | drama, sport | Acteurs: Heidi Moneymaker, Halle Berry, Jacob Crespo, Lela Loren, Denny Dillon, Mark Cayne, Julio A. Sanchez, Adan Canto, Chandler Acloque, Gabi Garcia, Shamier Anderson, Nikolai Nikolaeff, Adriane Lenox, Danny Boyd Jr., Stephen McKinley Henderson, Sheila Atim, Jennifer Dugwen Chieng, Phaidra Knight, Shawna Hamic, Robert D. Constance, Valentina Shevchenko

Wie zich afvraagt waarom er toch zo veel formulefilms uitkomen, stelt eigenlijk de verkeerde vraag. De goede vraag is waarom die formules altijd weer scoren. En dan hoef je maar het eenvoudige recept van die films te bekijken om een antwoord te vinden. Twee tegenpolen die de liefde vinden. Een bankoverval die uit de hand loopt. Een vreemdeling die een hele gemeenschap op stelten zet. En natuurlijk de gevallen sportheld die voor een laatste kunstje nog eens mag komen opdraven.

In de laatste categorie zit het sportdrama ‘Bruised’, het regiedebuut van actrice Halle Berry. In ‘Bruised’ ontmoeten we Jackie Justice (Berry), een gewezen mixed martial arts vechtjas die na een traumatische nederlaag de bokshandschoenen aan de wilgen heeft gehangen. Ze slijt haar dagen met drank, slechtbetaalde baantjes en haar dweil van een echtgenoot. Maar dan gebeurt er plots van alles. Haar piepjonge zoontje staat voor de deur, weg bij zijn vermoorde vader en niet meer in staat te praten. Ook krijgt ze onverwacht de kans om zich nog eenmaal te bewijzen als vechter, met de hulp van de aantrekkelijke vrouwelijke trainer Buddhakan.

In ‘Bruised’ zien we hoe het Jackie vergaat. Of ze de wedstrijd gaat winnen, of het zoontje gaat praten en of ze zich raad weet met de enigmatische Buddhakan. We zien de knetterharde trainingen, de moeizake omgang met zoontje en moeder en we horen de wijze raad van de trainer. Het verloop van dit alles is redelijk voorspelbaar en de interacties hangen aan elkaar van clichés, van het gejeremieer van de moeder tot de wijze raad van Buddhakan. Dat dit alles sentimenteel gaat eindigen zien we ook al van ver aankomen.

Dat ‘Bruised’ toch de moeite waard is, komt omdat het in enkele opzichten afwijkt van de formule. Zo zien we hier geen eindeloze reeks wedstrijden op weg naar een kampioenschap, maar alleen de voorbereiding op de grote wedstrijd. Ook heeft deze film niet de gelikte stijl van het gebruikelijke sportdrama. ‘Bruised’ is arthouse, geen Hollywood, dus zien we een heerlijk rafelige docu-stijl en zijn de beelden van Newark prachtig van lelijkheid. Die keuze voor een arthousestijl maakt de film meer realistisch en daarmee spannender.

Is het dan erg dat de film iets te lang duurt? Dat de ellende soms iets te veel wordt aangedikt? Dat boeddhisme en vechtsport een ongemakkelijke combi is? Niet als je weet dat het laatste gevecht gaat tegen een doorgefokte spierbundel die Lady Killer heet. Dan blijft geen bezwaar meer overeind!

Henny Wouters

Waardering: 3

VOD-release: 24 november 2021 (Netflix)