Buddy (2018)

Recensie Buddy CinemagazineRegie: Heddy Honigmann | 86 minuten | documentaire

Honden gelden al sinds jaar en dag als de beste vrienden van de mens. Niet zo vreemd, want de sociale dieren verstaan de kunst om menselijke emoties te lezen en een volwaardige en vriendschappelijke relatie met ons aan te gaan. In ‘Buddy’ volgt filmmaakster Heddy Honigmann zes mensen en hun hulphonden. Het begrip hulphond heeft hier een veel bredere betekenis dan alleen blindengeleidehond (al komen er ook geleidehonden voorbij), toch de hulphond waar de meeste mensen het eerst aan zullen denken. ‘Buddy’ toont dat honden op verschillende manieren een onmisbare steun en toeverlaat kunnen vormen voor hulpbehoevende mensen. Zo maken we bijvoorbeeld kennis met de aandoenlijke labradoodle Kaiko, die zijn aan een rolstoel gekluisterde bazin Erna helpt met een breed scala aan dagelijkse, voor de meeste mensen vanzelfsprekende bezigheden en klusjes zoals het doen van boodschappen, openen van keukenlades, ophalen van afdrukken uit de printer, uittrekken van kleren en zelfs het omdraaien in bed.

Of wat te denken van Mister, de slimme en alerte hond van de door een posttraumatische stressstoornis en fysiek malheur gekwelde ex-militair Trevor. Mister is perfect in staat om de mentale gesteldheid van zijn baasje te doorgronden en houdt op straat continu de omgeving achter en rondom Trevor in de gaten, een beetje zoals soldaten elkaar rugdekking geven in het heetst van de strijd. We komen er bovendien achter dat Trevor alleen tegen Mister echt praat over de verschrikkingen en machteloosheid die hij als militair in Afghanistan en ‘ergens in Europa’ (waar hij zag hoe vrouwen werden verkracht en mannen vermoord zonder dat hij de mogelijkheid had om in te grijpen) heeft ervaren. Bovendien maakt de hond Trevor wakker als de veteraan ’s nachts getroffen dreigt te worden door vreselijke nachtmerries. Of neem de blinde psycholoog Hans Dekker, die heel mooi weet te vertellen waarom de band die hij heeft met zijn zwarte labrador Missy zo innig en speciaal is.

De kracht van ‘Buddy’ is dat Heddy Honigmann er uitstekend in slaagt om het unieke verhaal achter elke persoon begrip- en respectvol voor het voetlicht te brengen. Ze is er overduidelijk in geslaagd om een vertrouwensband met de geportretteerden op te bouwen, waardoor de intense verbondenheid tussen mens en hond ook voor de kijker tastbaar wordt. De geduldige manier waarop Honigmann de menselijke hoofdpersonen hun verhaal laat vertellen, gekoppeld aan indringende close-ups van de honden, versterkt de getoonde vertrouwensrelatie tussen mens en dier en zorgt er tevens voor dat de karaktervolle honden ook echt hoofdprotagonisten in de film worden.
Hoewel het zowel een nobel streven als een logische keuze is om meerdere en diverse voorbeelden van hulphonden en hun baasjes te tonen, is het soms wel jammer dat sommige mens-hondpartnerschappen niet nog wat uitgebreider worden belicht. Er zitten namelijk gevallen tussen die op zichzelf al bijna voldoende stof bieden voor een complete documentaire. De verhalen van Trevor/Mister en de lotgevallen van het autistische jongetje Zeb en zijn trouwe maatje Utah zijn hier goede voorbeelden van.

De bovengenoemde compactheid neemt niet weg dat ‘Buddy’ een hartverwarmende documentaire is. Een film die zelfs niet-hondenfans vermoedelijk nog een zwak laat krijgen voor de trouwe viervoeters die hulpbehoevende mensen een draaglijker en plezieriger bestaan schenken.

Frank Heinen

Waardering: 4

Bioscooprelease: 3 januari 2019
DVD-release: 2 april 2019