Buena Vista Social Club (1999)

Regie: Wim Wenders | 105 minuten | documentaire | Met: Luis Barzaga, Joachim Cooder, Ry Cooder, Juan de Marcos, Julio Alberto Fernández, Ibrahim Ferrer, Carlos González, Ruben González, Salvador Repilado Labrada, Pío Leyva, Manuel Puntillita Licea, Orlando Cachaito López, Benito Suárez Magana, Manuel Guajiro Mirabal, Eliades Ochoa, Omara Portuondo, Julienne Oviedo Sánchez, Compay Segundo, Barbarito Torres, Alberto Virgilio Valdés, Amadito Valdés, Lázaro Villa

Alhoewel het Buena Vista Social Club album al in 1997 opgenomen werd, besloot Wim Wenders vlak daarna om hier een documentaire over te maken. In deze film krijgen we te zien hoe Ry Cooder, samen met zijn zoon Joachim naar Cuba gaat, waar ze met een motor met zijspan op zoek gaan naar inmiddels verloren gewaande Cubaanse muziek van voor de revolutie.

Het grootste deel van de film is gericht op de muzikanten zelf, hun liefde voor muziek en uiteraard op de muziek zelf. Dit is een goede keus, want het zijn stuk voor stuk intrigerende mensen. Het is opvallend hoe muzikaal ze nog zijn, terwijl sommigen van hen al hoogbejaard zijn. Als je hoort hoe jong ze over het algemeen waren toen ze begonnen met het bespelen van een instrument, kan je hieruit concluderen dat de liefde voor muziek, zeker in een land als Cuba, niet verloren gaat. De vraag rijst waar een land als Cuba haar enorme muzikale cultuur aan te danken heeft. Heeft dit te maken met het feit dat het een eiland is? Heeft het te maken met de armoede waar het merendeel van de Cubanen mee om moet gaan? Of misschien met het tropische klimaat? wie zal het zeggen.

Feit is dat de Cubaanse muziek invloed heeft uitgeoefend op muzikanten wereldwijd. Het zou dan ook zonde zijn als deze muziek in de vergetelheid zou raken. Deze documentaire geeft – net als het album van de Buena Vista Social Club – nog maar eens aan hoe mooi Cubaanse muziek kan zijn.

De camera is continu in beweging. Dit is echter niet storend. Hij beweegt immers heel rustig, wat bijdraagt aan de sfeer van de film. Dit geldt ook voor de montage. Samen met de muziek en de mooie beelden van een land dat er uit ziet alsof het in de jaren zestig is blijven hangen, wordt het verhaal gedaan van een aantal interessante personen die ondanks hun roem bescheiden blijven.

Hetgeen dat uiteindelijk het meeste blijft hangen is de muziek zelf. Deze is net als de film enorm rustgevend en bovendien veelzijdig. Dit maakt deze documentaire een must see voor elke muziek- en filmliefhebber.

Vincent Nijman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 28 oktober 1999