Bugville – Mr. Bug Goes to Town (1941)

Regie: Dave Fleischer | 78 minuten | animatie, komedie, familie, fantasie, musical | Originele stemmencast: Kenny Gardner, Gwen Williams, Jack Mercer, Tedd Pierce, Carl Meyer, Stan Freed, Pauline Loth, The Four Marshals, The Royal Guards

Met Disney nog steeds overal aanwezig zou men helemaal de Max Fleischer studio vergeten, die in zijn beginjaren de grote concurrent van Walt Disney probeerde te worden. Helaas is het er nooit van gekomen, en komen films als ‘Gulliver’s Travels’ en ‘Bugville’ alleen nog maar in de herinnering van enkele kijkertjes voor. Na het falen van ‘Bugville’ trok Paramount de stekker eruit voor de gebroeders Fleischer en gingen ze onder een andere naam verder. Maar waar ligt dat falen dan precies aan?

Sommige fans claimen dat het ligt aan de ongelukkige releasedatum: een aantal dagen voor Pearl Harbor werd gebombardeerd – maar dat is niet de enige boosdoener geweest. De animaties zijn voor de tijd waarin het gemaakt is bijzonder constant en over het algemeen ook mooi. Niet zo gelikt als de meeste Disney-animaties – iets dat voor de één positief, voor de ander minder positief uit zal pakken. Daar ligt het dus niet aan. De tekortkomingen liggen vooral bij het verhaal , dat nogal plat en onderontwikkeld is, zelfs voor een korte animatiefilm. De karakters zijn niet goed uitgewerkt en zijn oppervlakkig, de good guys en bad guys blijven in feite even sympathiek, en zeker voor een jong publiek is dat lang niet goed genoeg om de aandacht erbij te blijven houden. Daarbij is overduidelijk te merken dat karakters als Swat, Smack en Mr. Creeper vooral zijn toegevoegd voor de komische elementen. Vooral Mr. Creepers opmerkingen die tenenkrommend rijmen, en ook nog eens tig keer herhaald worden doen de film meer slecht dan goed. Het taalgebruik van alle karakters is zonder uitzondering vreselijk gedateerd en oubollig. Dat zal zelfs de allerkleinsten opvallen, want de meeste woorden die Hoppity en de andere uitkramen hoor je nu ‘nimmer meer’. Verder missen de muzikale toevoegingen het tijdloze niveau van de concurrent, en ook de niet-creatieve teksten voegen weinig toe.

Het gedateerde ‘Bugville’ mist kortom de magie en tijdloosheid die de Disney classics over het algemeen wel bezitten. Wellicht leuk als herinnering, maar de jeugd van tegenwoordig zit ongetwijfeld op iets spannenders te wachten.

Tessa Obbens