Bureau voor harige spionnen – Spycies (2020)

Regie: Guillaume Ivernel, Zhiyi Zhang | 95 minuten | animatie, familie, actie | Nederlandse stemmencast: Sander de Heer, Andy van Veen, May Hollermann, Niels Groffen, Nick Golterman, Fred Butter, Lynn Tackaert, Glenn Coenen, Ellen Röhrman, Loek van den Wijngaard, Jill Tjin, Richard Spijkers, Ersin Kiris, Michiel de Weerd, Roy van Breemen, Melissa van Veen

Sommige films zijn tot in de puntjes uitgedacht, andere films zijn gemaakt en dat moest maar voldoende zijn. Zo ook ‘Bureau voor harige spionnen’ (2024), de Nederlandse uitgave van de Frans-Chinese film ‘Spycies’ (2020). Deze animatiefilm voor kinderen was met de eerste uitgave al wat achterhaald en zal het met een Nederlands geluid niet veel beter doen. Kinderen zullen minder kritisch zijn, maar zullen zich ‘Bureau voor Harige Spionnen’ over tien jaar ook niet kunnen herinneren. De ouders zullen er daarentegen een flinke kluif aan hebben.

Op het Bureau voor Harige Spionnen (een onheilspellende naam in een wereld waar ook wezens leven met schubben, veren en een kale huid) werkt de kat Giovanni (Andy van Veen) als spion. Deze kat werkt altijd alleen, geeft niets om nevenschade, maar pakt wel altijd de boef. Daar heeft de baas, de olifant Kotor (Sander de Heer), helaas maar weinig geduld meer voor als Giovanni voor de zoveelste keer de stad op stelten zet. Als straf wordt Giovanni naar een afgelegen platform middenin de oceaan gestuurd om dan maar wat geheime spullen te bewaken met Hector de Rat (Niels Groffen). Als die geheime spullen worden gestolen moet het kibbelende duo samen de wereld redden.

De plot en de personages zijn al niet zo verfrissend of vernieuwend en de rest van de film weet daar jammer genoeg niet voor te compenseren. In z’n geheel is het een onsamenhangend stroom aan beeldmateriaal dat vaak niet verder uit is gedacht dan een oppervlakkige grap. Soms resulteert dat in een onschuldig bordje dat impliceert dat dinosaurussen ook rondlopen, maar soms is het gevolg een verborgen verdieping in de kelder die op zich bestaat uit meerdere verdiepingen, die worden belicht met natuurlijk zonlicht en waar allerlei bomen groeien. Dat ondoordachte komt ook terug in de actie: hoe meer personages op het scherm, hoe meer er roerloos toe staan te kijken terwijl de actie hen overkomt.

De grote vraag is natuurlijk, wat valt er voor de kinderen te halen uit deze film? Uiteraard zit er een les in over vriendschap. Ook al niet zo origineel, maar kan geen kwaad. Dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor je eigen acties kan de les niet zijn, want Giovanni wordt telkens maar beloond voor het breken van de regels. Dan lijkt er een les in te zitten dat “klimaatverschuiving” oplossen vooral gevaarlijk is voor andere bevolkingsgroepen. En terloops zit er nog wat in de film over plastische chirurgie…maar niet over innerlijke schoonheid…
Het centrale thema van de film gaat dus van hot naar her, wat op zich indrukwekkend is voor een verhaal dat al tientallen keren verteld is. Ook hier komt het gevoel van onsamenhangendheid dus prominent naar voren.

Al met al is ‘Bureau voor harige spionnen’ (2024) een trage ervaring. Het verhaal is bekend, maar wordt hakkelend naverteld. Voor de kinderen zit er af en toe een goede grap tussen, maar voor de ouders zal het een uitdaging zijn om de ogen open te houden. En het moet gezegd worden: kinderfilms met verbasterde Engelse teksten zullen daar altijd commentaar op krijgen. Je tijd is beter besteed aan ‘Zootopia’ (2016) of, als de Chinese invloeden belangrijk zijn, ‘Kung Fu Panda’ (2008). Die twee zijn ondanks de leeftijd ook prettiger om naar te kijken.

Sam van Zuilen

Waardering: 2

Bioscooprelease: 14 november 2024