Buried Alive (2007)

Regie: Robert Kurtzman | 94 minuten | horror | Acteurs: Tobin Bell, Leah Rachel, Erin Lokitz, Germaine De Leon, Terence Jay, Steve Sandvoss, Lindsey Scott

Er zijn films waarin vooral acteurs meespelen die aan het begin van hun carrière staan. Je weet wel, de moeizame jaren waarin elke rol er één is en er domweg brood op de plank moet komen. Films die acteurs het liefst zouden doodzwijgen na hun grote doorbraak. Of begraven. ‘Buried Alive’ is zo’n wanproduct. Goedkoop, ordinair en met scènes waar de honden geen brood van lusten. Echt eng wil het ook maar niet worden en de personages zijn zo irritant dat je ze stuk voor stuk een gespleten schedelpan toewenst.

In de openingsscène scheert studente Rene (Leah Rachel) al badderend haar benen terwijl de camera wellustig langs de contouren van haar lichaam glijdt. Vervolgens wisselt ze een incestueuze zoen uit met haar volle neef Zane (Terence Jay). Geen toonbeeld van goede smaak, maar het is niets vergeleken bij wat de twee vrouwelijke feuten zich moeten laten welgevallen. Ze paraderen rond in fetisjpakjes, rennen naakt rond met een paar cowboylaarzen als enige accessoire en braken tenenkrommende dialogen uit. Arme actrices! Het is duidelijk waar regisseur Robert Kurtzman en scenarist Art Monterastelli hun kicks vandaan halen en dat heeft met acteren niets te maken.

Origineel is ‘Buried Alive’ evenmin. De film hangt van clichés aan elkaar. De studiebol met de bril, die vergroeid is met zijn laptop en de groep van informatie voorziet over een familievloek. Mensen die dingen zien die er achteraf niet blijken te zijn. Water dat in bloed verandert. Alleen de spaarzame gore-scènes geven nog enige jeu aan de film. Wat veteraan Tobin Bell (de martelhobbyist uit ‘Saw’) in ‘Buried Alive’ komt doen is een raadsel. Hij neemt weliswaar de beste rol voor zijn rekening, maar in een film als deze zegt dat weinig. Aan de andere kant: ook Bells schoorsteen moet roken, zeker nu de ‘Saw’-reeks stuiptrekkingen begint te vertonen.

‘Buried Alive’ zal het leuk doen als visueel behang tijdens studentenfeestjes. Een krat bier, een bak chips, met z’n allen voor de buis en joelen maar! Vast niet wat de acteurs in gedachten hadden toen ze besloten om hun geluk in Hollywood te zoeken, maar ja, het is niet anders.

Paula Koopmans