Burma Storybook (2017)

Regie: Petr Lom | 81 minuten | documentaire

Filmmaker Petr Lom weet beslist hoe je een goede eerste indruk maakt. Zijn openingshot van ‘Burma Storybook’ is zo adembenemend mooi (een tempel badend in de oranje gloed van de ondergaande zon wordt vergezeld door talloze luchtballonnen), dat je bijna niet kunt geloven dat dit geen CGI is, maar een documentaire. De sprookjesachtige start wekt hoge verwachtingen.

In het van dictatuur verlost lijkende Myanmar (voorheen Birma) speelt poëzie een belangrijke rol, vooral toen het land lijdde onder het juk van het militaire bestuur. Gedichten waren een vorm van protest, en in sommige gevallen zorgde dit protest voor gevangenschap. Één van die ex-gevangenen is Maung Aung Pwint, die we op intieme wijze leren kennen door liefdevolle en grappige scènes met hem en zijn vrouw, kleinzoon en later met zijn zoon, die hij na twintig jaar weer terugziet. Zijn zoon is geëmigreerd naar Finland, maar keert dus terug naar zijn geboorteland. Die fragmenten zijn zo ontroerend dat je wel een hart van steen moet hebben als je niet geraakt wordt door deze familiehereniging.

Maung Aung Pwint heeft Parkinson, zo zien we al wanneer hij zijn eerste, schattige, gedicht voorleest, innig aangekeken door zijn vrouw. Het stel trouwde in de jaren zeventig, maar bijna elk decennium belandde de dichter wel in de gevangenis. Wat dat betekende voor het gezin wordt langzaam maar zeker duidelijk – en al is dit misschien een open deur, het emotioneert wel.

Scènes met dit gezin worden afgewisseld door willekeurig lijkende opnamen van andere woordkunstenaars, maar door de montage, de onderwerpen en de afwisseling in fraaie beelden wordt een ritme gecreëerd zodat ‘Burma Storybook’ zelf ook de vorm van een gedicht krijgt. Dat is erg knap uitgedacht en nog beter uitgevoerd. Door het soms wat trage karakter en het ontbreken van verband tussen de losse scènes en een toelichting zal deze documentaire niet iedereen bekoren. Myanmar is echter een fascinerend land vol tegenstellingen, blijkt uit deze documentaire. Zo zou het waterfestival ook maar zo in Amsterdam plaats kunnen vinden, terwijl de beelden van een onder water staande straat, waar mensen gewoon aan tafel zitten met hun voeten in het water alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, dan weer volop spreken van armoede en economische stilstand. Voor wie graag een indruk wil van dit boeiende land en de rijke cultuur is ‘Burma Storybook’ een aanrader.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 2 februari 2017