Cabin Fever (1997)

Regie: Deborah Shames | 50 minuten | drama, romantiek, erotiek | Acteurs: Belinda Farrell, Judd Dunning

Nee, dit is niet de recensie van de horrorhit van Eli Roth uit 2002. Dit is een erotische film uit 1993 met dezelfde titel. Of Roth zich door deze filmtitel heeft laten inspireren, valt echter te betwijfelen. De ‘cabin’ uit deze titel is het huisje waar schilderes Lenore Hoffman (Belinda Farrell) verblijft. Ze vindt het fijn om zich terug te trekken op het platteland ver van alle verplichtingen om zich zo helemaal op haar kunst te kunnen concentreren. Maar veel rust krijgt ze niet, vanwege de constante aanwezigheid van de aantrekkelijke klusjesman Jack Reynolds (Judd Dennings). Ze fantaseert erover om de liefde met hem te bedrijven en algauw gaan haar wensen in vervulling, omdat omgekeerd ook Jack zich tot haar aangetrokken voelt.

Teleurgesteld door de vele matige soft-erotische producties wilde filmmaakster Deborah Shames een soft-erotische film maken, die ook voor vrouwen leuk was om naar te kijken. Dat idee vond zijn weg in ‘Cabin Fever’ en een aantal andere erotisch getinte films in de jaren 90. Het idee van Shames viel in goede aarde: ondanks het beperkte budget van ‘Cabin Fever’ werd het een bescheiden hit. De film werd zelfs uitgezonden op het Playboy Channel.  Shames heeft, al haar goede bedoelingen ten spijt, maar weinig aandacht besteed aan het verhaal. De opzet is net zo simpel als hierboven beschreven en is louter een variant op het lenen van een kopje suiker, het repareren van een lekkende kraan of de kabel-televisie. Sinds Karl Hungus in ‘The Big Lebowski’ valt deze “verhaallijn” (in de ruimste zin van het woord) al helemaal niet meer serieus te nemen.

Het begin doet het ergste vermoeden: als Lenore in een niemendalletje ronddanst, Jack tevergeefs aanklopt en vervolgens een van de waslijn gevallen slipje besnuffelt. Uiteraard betrapt ze hem en vindt ze hem een enorme eikel. Jack gaat aan het werk in de tuin en Lenore heeft uitzicht op zijn verrichtingen tijdens haar werk. Het is allemaal gekunsteld. Een onbedoeld grappig detail is dat Jack weliswaar de klanken van ‘De Vier Jaargetijden’ herkent, maar de naam van de componist (Vivaldi) op zo’n bizarre manier uitspreekt, dat het nauwelijks is voor te stellen dat hij de muziek dan wel kent. Er volgen suggestieve shots, van Lenore tijdens haar workout en het langzaam aflikken van haar vingers bij het eten van lekkernijen en Jack die met zijn boor gaten maakt in planken. Het is soms moeilijk niet in de lach te schieten. En dan te bedenken dat de producenten een uitvoerige dankbetuiging hebben opgenomen aan de seksuologen en deskundigen die advies hebben gegeven bij het maken van de film. Hoe dun en clichématig de formele kennismaking tussen de twee en de aanloop naar hun seksuele kennismaking dan ook is, waarbij het acteerwerk ook niet om over naar huis te schrijven is, maar laten we wel wezen: niemand kijkt naar films als deze vanwege de gecompliceerde plot en de verrassende wendingen. Over dus naar waar het echt om gaat: wanneer Jack gaat zweten van al zijn harde werk en zijn shirt uittrekt, tja, dan is er algauw geen houden meer aan. Lenore en Jack spenderen de rest van de film – ruwweg de helft van de speelduur – door in zeer ontklede toestand.

Shames brengt het allemaal smaakvol in beeld, met veel – begin jaren 90 – pasteltinten. Van een uitgebreid bad met rode wijn, wat geknoei met verf en een uitgebreid liefdesspel in bed: het is allemaal mooi gefilmd zonder expliciet te worden en zowel Dennings als Farrell maken er met zijn tweeën een aardig feestje van. Het is in elk geval duidelijk wat dit deel van ‘Cabin Fever’ het meest geslaagd is. En dat is bij dit genre wel zo belangrijk. Voorafgaand aan de film zijn er een aantal disclaimers, waaronder één die het belang van veilig vrijen benadrukt, voortvloeiend uit opkomende bewustwording rondom AIDS. De makers betreuren het dat in de filmversie van ‘Cabin Fever’ nog geen aandacht is besteed aan veilig vrijen. De dvd heeft nog een bonusfilm: ‘de betere handleiding tot de Kama Sutra’, waarin wetenschappers een toelichting geven op seksuele beleving, gelardeerd met acteurs die scènes uit de Kama Sutra naspelen.

Hans Geurts