Calendar Girls (2003)

Regie: Nigel Cole | 108 minuten | drama, komedie | Acteurs: Helen Mirren, Julie Walters, Penelope Wilton, Celia Imrie, Ciáran Hinds, Philip Glenister, John Alderton, Linda Bassett, Annette Crosbie, Georgie Glen, Geraldine James, Graham Crowden, George Costigan

‘Calendar Girls’ is geïnspireerd door het verhaal van de vrouwen van het Vrouwen Instituut in Yorkshire, die naakt poseerden voor een kalender om geld in te zamelen voor het Leukemie Onderzoeksfonds. De personages Annie en Chris, zijn gebaseerd op Angela Baker en Tricia Stewart. De overige personages en verhaallijnen zijn fictief. Door het toevoegen van andere verhaallijnen wordt de film wat smeuïger en grappiger, omdat het verhaal over Annie en Chris niet altijd vrolijk is.

Scenarist Tim Firth moest dit verhaal wel schrijven. Hij had toentertijd de originele kalender gekocht, zijn moeder en oma zijn lid van het Instituut, de echte ‘Calendar Girls’ kwamen uit de plaats waar hij als kind elke zomervakantie doorbracht en hij had zelfs een schilderij in zijn huis hangen van de fotograaf van de kalender.

‘Calendar Girls’ is de tweede speelfilm van regisseur Nigel Cole, waarvoor hij wederom met een groep vrouwen moest werken. Met ‘Saving Grace’, zijn debuut uit 2000, had hij ook al een vrouwenfilm te pakken en hij maakte de documentaire ‘In the Wild’ waarin hij Julia Roberts volgt, die door de regenwouden van Borneo trok.

Cole besloot voor deze film niet te typecasten, maar juist het tegenovergestelde. Daarom gaf hij Helen Mirren, die meestal stille, droevige rollen speelt, de rol van de extraverte Chris om haar wat rustiger te maken. Julie Walters, die vaak schreeuwerige types speelt, werd gecast als de kalme Annie om haar Julies gevoel voor humor mee te geven.

De filmpersonages zijn een beetje verlegen als het moment is aangebroken dat ze echt uit de kleren moeten. Dat is voor de actrices niet anders geweest. Zij zijn, net als de vrouwen van het Instituut, vijftigplussers en krijgen niet meer de rollen aangeboden waarvoor ze uit de kleren zouden moeten. Misschien dat het daarom wel het meest overtuigende stuk van de film is. Het zijn giechelige scènes, waar de meeste mensen zich wel in kunnen verplaatsen.

‘Calendar Girls’ is een komedie/drama. De regisseur geeft toe dat hij een sentimentele softy is. Hij schaamt zich hiervoor en maakt daarom grappen als het te ernstig wordt. Dat had hij (of eigenlijk schrijver Tim Firth) wel wat meer mogen doen, want het is toch een behoorlijke tissuefilm geworden. De grappen die gemaakt worden zijn leuk, maar je zult er geen buikpijn van krijgen. En het drama is zo droevig dat het vaak de overhand krijgt.

Roosmarijn Andringa

Waardering: 3

Bioscooprelease: 8 januari 2004