Calloused Hands (2013)
Regie: Jesse Quinones | 100 minuten | drama | Acteurs: Andre Royo, Daisy Haggard, Indra Patel, Hans Howes, Giovanni Rodriguez, Vivian Ruiz, Gisselle Legere, Luca Oriel, Sharon Pfeiffer, Julia Grob, Sean McConaghy, Dennis Spain, Roy Lynam
Soms begrijp je niet waarom een acteur niet veel bekender is dan hij is. André Royo is zo iemand die veel meer erkenning verdient dan hij krijgt. Alleen al zijn rol in de fantastische serie “The Wire” (naar de bescheiden mening van deze recensent de beste serie ooit gemaakt) zette de geboren New Yorker op overtuigende wijze de rol van junkie en politie-informant Bubbles neer. Zijn performance was zó geloofwaardig, dat hij tijdens opnamen op locatie in Baltimore benaderd werd door een inwoner van die stad die hem een pakje heroïne gaf. “Man, you need a fix more than I do”, was zijn begeleidende commentaar. Voor de acteur het ultieme bewijs van zijn talent; het pakje drugs noemt hij zijn ‘straat-Oscar’. Een topacteur als Royo zou veel vaker te zien moeten zijn, in films en series. Helaas zien we hem hooguit in kleine rolletjes. Royo zelf wijt dat aan zijn roots: hij is half Cubaans en half Afro-Amerikaans. Voor veel rollen is hij ‘niet zwart genoeg’ of ‘niet Latino genoeg’. Voor zijn rol in het geweldige drama ‘Calloused Hands’ (2013) maakt dat gelukkig niks uit.
De man achter deze ‘indiefilm’ is Jesse Quinones, die de film schreef en regisseerde. Het verhaal is grotendeels gebaseerd op zijn eigen jeugdervaringen. Centraal staat Josh (Luca Oriol), een twaalfjarige, veelbelovende honkballer. Zijn echte vader zit in de bak, dus is hij voor steun afhankelijk van zijn alcoholistische moeder Debbie (Daisy Haggard), die de kost verdient als serveerster, en haar vriend Byrd (André Royo), die het talent van zijn stiefzoon misbruikt voor zijn eigen gewin. De relatie tussen Debbie en Byrd loopt sowieso niet zo lekker; de werkloze, aan crack verslaafde Byrd heeft namelijk een kort lontje. Hij ziet in Josh een toekomstige MLB-ster en drijft hem tot het uiterste om de allerbeste te worden. Ondertussen probeert hij een eigen bedrijf op te zetten, maar maakt alleen maar schulden. Uit pure wanhoop schakelt Debbie haar vader Solomon (Hans Howes) in, in de hoop steun van hem te krijgen. Die stemt toe, onder voorwaarde dat Josh zijn joodse komaf erkent (met het oog op zijn aankomende Bar Mitswa). Onder aansturing van Rabbi Brookstein (Sean McConaghy) zoekt Josh een nieuwe balans in die chaos die de afgelopen jaren zijn leven was.
‘Calloused Hands’ is een klein, fijn filmpje rond het thema ‘coming of age’. De gebeurtenissen raken je diep, zonder dat het ook maar ergens sentimenteel wordt. De film wordt gedragen door een sterke cast. Met name André Royo schittert als de getroebleerde stiefvader Byrd. Op papier is zijn personage een klootzak eerste klas, maar Royo geeft diepgang aan de rol. De Byrd die hij neerzet is diep van binnen een goede man, die zijn stiefzoon de teleurstellingen en tekortkomingen die hij zelf in zijn jeugd ervaren heeft, wil besparen. De omstandigheden waarin hij zelf opgroeide, hebben hem hard gemaakt. Zo af en toe zien we een glimp van zijn ware aard (in zijn contact met de jongen). Ook Luca Oriol en Daisy Haggard zetten prima rollen neer. Gezegd moet dat de film wat aan kracht inboet zodra opa en de rabbi in beeld komen, omdat de scènes die volgen minder urgent zijn. Desondanks doet de tweede helft geen afbreuk aan de overtuiging van het verhaal als geheel.
Jesse Quinones werkte twaalf jaar lang aan zijn film. Je kunt dus met recht spreken van een ‘labour of love’ en dat spat van het scherm. Wetende dat de filmmaker ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt als de hoofdrolspeler in zijn film, worden we nog meer geraakt door het verhaal en door de moed die Quinones toont door zijn ervaringen met de buitenwereld te delen. En dankzij overtuigende acteurs (Royo voorop) worden we vanaf de eerste beelden meegetrokken in het verhaal. Het intense en meeslepende ‘Calloused Hands’ verdient absoluut een groot publiek!
Patricia Smagge