Calvaire (2004)
Regie: Fabrice du Welz | 94 minuten | drama, horror | Acteurs: Laurent Lucas, Jacky Berroyer, Philippe Nahon, Jean-Luc Couchard, Brigitte Lahaye, Gigi Coursini, Philippe Grand’Henry, Jo Prestia, Marc Lafebvre, Alfred David, Alain Delaunois, Vincent Cahay, Johan Meys
‘Calvaire’ is een heel mooi in beeld gebracht verhaal. Het is wel een raar verhaal en er komen ook behoorlijk nare scènes in voor. Soms is de film zelfs onbegrijpelijk. Dat is de keuze van regisseur en (mede)auteur van het scenario Fabrice du Welz. Du Welz doet geen concessies aan de kijkers. Vind je deze scène te schokkend? Pech gehad. Vind je deze wending in het verhaal ongeloofwaardig? Dan noem ik dat gewoon surrealisme. Je hebt het als kijker maar te pikken.
De film is een soort mix van ‘Deliverance’, ‘Evil Dead’, ‘The Texas Chainsaw Massacre’, ‘Psycho’, ‘Misery’, en ga zo maar door, terwijl het eigenlijk een film met een vrij laag tempo is. Er wordt ook voortgeborduurd op de traditie van ‘C`est arrivé près de chez vous’.
Is de film de moeite waard om te gaan bekijken? Zeker. Al was het alleen maar vanwege de prachtige beelden van het landschap. Het verhaal speelt zich af in Les Fagnes. In Nederland kennen wij dat van het Belgisch weerbericht, als ze het over “De Hoge Venen” hebben. Er schijnt daar een soort Siberisch micro-klimaat te heersen.
De Hoge Venen zijn eigenlijk de hoofdpersoon van dit verhaal. Het knappe van deze film is, dat je de omgeving af en toe als heel mooi, soms als bedreigend of onverschillig en soms als ronduit vijandig beleeft.
De acteurs leveren geen bijzondere prestaties. Laurent Lucas wordt verondersteld een androgyne, onopvallende persoon te spelen en dat doet hij bekwaam, maar het is geen rol die je lang bij zal blijven. Jackie Berroyer als Bartel is een beetje ongeloofwaardig. Misschien heeft hij een te vriendelijke uitstraling om een gestoord persoon te spelen. Daarnaast zijn de dialogen niet erg sterk en duren sommige scènes gewoon te lang.Toch blijft de film boeien, want je weet nooit wat voor waanzinnigs je nu weer kunt verwachten, en alles is werkelijk prachtig in beeld gebracht. Ongeloofwaardig is het wel. Dat één man niet helemaal spoort: soi. Dat een heel dorp uit gekken bestaat, die bovendien in de waanzin van die ene man meegaan: je moet het willen geloven, maar als je je op het standpunt stelt dat je over de ongeloofwaardige aspecten van het verhaal heen stapt, dan valt er vooral visueel veel te genieten bij het zien van dit eigengereide kunstwerk.
Hugo Visser
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 16 juni 2005