Camelot (2011)

Regie: Mikael Salomon, Stefan Schwartz, Ciaran Donnelly, Jeremy Podeswa | 494 minuten | drama, fantasie, geschiedenis | Acteurs: Joseph Fiennes, Jamie Campbell Bower, Tamsin Egerton, Peter Mooney, Philip Winchester, Eva Green, Claire Forlani, Diarmaid Murtagh, Chipo Chung, Clive Standen, Jamie Downey, Sinéad Cusack, Lara Jean Chorostecki

In een interview beweerde Camelot-bedenker Chris Chibnall dat zijn serie de eerste is die de jonge jaren van koning Arthur belicht. Onzin natuurlijk, weten de fans van ‘Merlin’, de familievriendelijke fantasyserie van de BBC die in 2011 alweer haar vierde seizoen ingaat. ‘Camelot’ richtte zich op een meer volwassen publiek, maar verdween na gemengde kritieken en tegenvallende kijkcijfers na één seizoen van de buis. Jammer, want ondanks een zwakke start smaakt deze prachtig vormgegeven, moderne hervertelling van de Arthurlegende toch wel naar meer.

In ‘Camelot’ maken we kennis met Arthur (Jamie Campbell Bower), die denkt dat hij een gewone sterveling is totdat de tovenaar Merlin (Joseph Fiennes) hem vertelt dat hij de wettige troonopvolger is van de overleden koning Uther. Terwijl Arthur went aan zijn nieuwe status en de daarbij horende verantwoordelijkheden, doet zijn oudere halfzus Morgan (Eva Green) een gooi naar de troon. Die mislukt, maar de strijd is daarmee nog niet gestreden. Terwijl Morgan in het openbaar de heerschappij van haar broer steunt, werkt ze in het geheim aan een plan om de macht te grijpen. Ze deinst er daarbij niet voor terug om duistere krachten in te zetten.

‘Camelot’ was beter uit de verf gekomen als de casting had geklopt. Campbell Bower is aanvankelijk een maatje te klein voor de rol van Arthur en Tamsin Egerton is een regelrechte misser als Guinevere, de verloofde van Arthurs beste strijder. Ze brengt de jonge koning het hoofd op hol, maar de acteurs hebben geen chemie en wat een epische liefdesgeschiedenis had moeten zijn komt over als een ordinair slippertje in de bezemkast. Gelukkig is Green juist uitstekend op dreef als Morgan. De actrice zet een prachtig gelaagd personage neer: genadeloos, uitgekookt en balancerend op het randje van de waanzin, maar ook kwetsbaar en compulsief op zoek naar erkenning. Dankzij Greens charisma is Morgan een veel koninklijkere verschijning dan Arthur, en dat kan niet de bedoeling zijn geweest.

Er is wel meer mis met ‘Camelot’. Met name de pilotaflevering lijdt onder een slechte opbouw en regie en bevat daarnaast een aantal houterige dialogen, waarvan er eentje plaatsvindt tijdens een onbedoeld lachwekkende vrijpartij tussen Morgan en Arthurs meest geduchte vijand. De seksscènes die ‘Camelot’ een pikant tintje hadden moeten geven zijn überhaupt vaak tam en lang niet altijd even functioneel, alsof de schrijvers af en toe een blik borsten opentrekken om hun blootquotum te halen. Verder neemt het scenario op cruciale momenten een loopje met de logica. Zo weten we dat Merlin mensen in de ziel kan kijken door hen aan te raken, maar laat hij zich door Morgan toch vreselijk in de luren leggen.

Tegenover deze manco’s staat dat ‘Camelot’ groots is opgezet, met prachtige kostuums, decors en in Ierland geschoten landschapsbeelden. Naarmate de serie vordert komen de personages steeds beter tot hun recht en winnen de verhaallijnen aan kracht. Bekende elementen uit de Arthurlegende krijgen daarbij een nieuwe invulling. Merlin blijkt een fascinerende mengeling van licht en donker, een gekwelde ziel die Arthur met alle middelen aan de macht wil houden en een mythe rond Excalibur verzint om te verbloemen dat hij het zwaard op nogal onfrisse wijze heeft verkregen. De labiele Morgan ontpopt zich tot een bedreven volksmenner die ver – héél ver – gaat om de macht te krijgen. En ja, zelfs Arthur komt steeds overtuigender over als jonge koning. Als hij zich in de ijzersterke finale staande houdt tegenover een grote overmacht, besef je dat het blonde knulletje toch wel wat in zijn mars heeft. Maar helaas, de bijl is gevallen, en daar doet zelfs the once and future king niets aan.

Paula Koopmans