Campfire Tales (1997)

Regie: Matt Cooper, Martin Kunert, David Semel | 88 minuten | horror | Acteurs: Jay R. Ferguson, Christine Taylor, Christopher Masterson, Kim Murphy, Ron Livingston, Jennifer MacDonald, Hawthorne James, Alex McKenna, Devon Odessa, Jonathan Fuller, Glenn Quinn, Jacinda Barrett, James Marsden, Amy Stuart, Rick Lawrence, Stewart J. Zully, Paul Salamoff, Bill Zahn, Gary Jensen, Ben Jensen, Suzanne goddard-Smythe, Michale Dempsey, Odin, Denny Arnold, Melava Barbula, David Cooper, Eric Fleeks, Mike Terner, Matt Cooper, Larry Weinberg  

In deze ‘Campfire Tales’ uit 1997 worden meerdere horrorverhalen verteld als onderdeel van een omvattend verhaal waarin een stel gestrande jongeren aan een kampvuur zitten.

The Hook
Eddie en Jenny zijn in hun auto aan de zwier en horen op de radio dat er een moordenaar rondzwerft. Jenny heeft de indruk dat iemand hen bespiedt en overtuigt Eddie om er vandoor te gaan. Eddie gelooft Jenny niet maar merkt dan dat haar vermoedens geen hersenspinsels zijn.Dit inleidende korte verhaal heeft geen relatie met de overige verhalen maar dient als opwarmertje voor wat komen gaat. Het speelt zich af in een sfeervolle en afgelegen nachtelijke omgeving maar het is te kort om, ook door het ontbreken van genoeg identificatiemogelijkheden met Eddie en Jenny, voor werkelijke rillingen te zorgen.

The Campfire
Een groep jongeren ontsnapt aan een ongeluk. Gestrand in de bossen vertellen ze elkaar horrorverhalen in afwachting van hulp. Langzaam gaan ze zich echter afvragen of de omgeving wel zo verlaten is en merken ze dat het bijna-ongeluk toch zijn sporen heeft nagelaten. Dit is het omvattend verhaal dat na ‘The Hook’ start en waarin de verdere verhalen voorbijkomen. Opnieuw een geslaagde omgeving en geslaagde momenten als er bij de groep bepaalde vermoedens rijzen. Het zorgt voor een bovennatuurlijk tintje dat wat onwaarschijnlijk overkomt en onvoldoende wordt uitgewerkt. Daarnaast komen de relaties die de jongeren met diverse personages in de door hen vertelde verhalen blijken te hebben niet al te veelzeggend of overtuigend over.

The Honeymoon
Rick en Valerie zijn met hun camper op huwelijksreis door de bossen. ’s Avonds ontmoeten ze een zich vreemd gedragende redneck die hen waarschuwingen geeft. Nadat Rick en Valerie zonder benzine vastzitten merken ze dat de redneck hier zo zijn redenen voor had. Dit is zonder meer het beste verhaal in de film, met de nodige geslaagde momenten als Rick en Valerie overgeleverd lijken aan de grillen van de gewapende redneck. Daarnaast qua horror wat effectieve scènes als Rick op hulp uitgaat en het gevaar in de dichtbegroeide bossen van elke kant kan opduiken. Hetzelfde geldt voor Jennifer die zich in haar camper tegen belagers teweer moet stellen met de nodige steek- en haktaferelen als gevolg. Het verhaal komt wel wat langzaam op gang, maar gezien de ontstane identificatie met Rick als Valerie en de totstandkoming van een duidelijk voelbare dreiging is dit niet eens zo’n verkeerde keuze.

People can lick too
De 11-jarige Amanda is met haar hond Odin alleen thuis. Wanneer ze geluiden in het huis hoort gaat ze op onderzoek uit en komt voor wat onaangename verrassingen te staan. Dit niet al te aanprekende verhaal heeft relatief langdurig geen duidelijke richting. Wel is er een wat unheimische sfeer wanneer Amanda niet alleen thuis blijkt te zijn, maar het komt in een te geringe mate naar voren komt om een werkelijk effectief duistere of onheilspellende sfeer te bereiken. Hier kunnen de vrij nietszeggende loze alarmen ook niet al teveel aan veranderen.

The Locket
De op zijn motor rondreizende Scott strandt in een afgelegen streek. In een statig landhuis maakt hij kennis met de doofstomme Heather. Wanneer Scott ’s nachts vreemde geluiden hoort en op onderzoek uitgaat vindt hij bebloede lijken in het huis en moet hij zich verdedigen tegen Heathers woedende vader. Wederom een relatief langdurig voortkabbelend en vrij stuurloos verhaal. Wel speelt het zich af in de juiste omgeving, maar er wordt te weinig mee gedaan om het overtuigend duister of onheilspellend te maken. In een later stadium zijn er wat meer aansprekende taferelen in de vorm van confrontaties, bebloede lijken met onweer en bliksem ter begeleiding, maar het verloopt ook wat warrig. En komt qua afloop niet al te overtuigend over en geeft een toch iets te duidelijke hint aangaande de afsluitende gebeurtenissen in het omvattende ‘Campfire Tales’.

Verschillende griezelverhalen dus in deze ‘Campfire Tales’ met daarbinnen veelbelovende uitgangspunten genoeg. Maar wat opvalt is dat het qua beoogde horror niet echt werkt, dat het allemaal niet of net niet datgene heeft wat nodig is. Ook door verschillende minpunten die naast de al vermelde kenmerken herhaaldelijk terugkomen: een te langzaam tempo, een te langdurig en stuurloos voortkabbelen, valse alarmen, elkaar te snel opvolgende beelden die regelmatig ook te donker zijn om duidelijk te kunnen volgen wat er gebeurt… het draagt er aan bij dat er een te weinig effectieve voelbare of overtuigende dreiging tot stand komt. Al met al een op meerdere fronten wat teleurstellende film waar niet al teveel haast voor gemaakt hoeft te worden. Horrorpotentie genoeg, maar er had duidelijk meer in gezeten.

Frans Buitendijk