Candy: A Skater’s Mind (2022)

Recensie Candy: A Skater's Mind CinemagazineRegie: Ruud Lenssen | 65 minuten | documentaire

CANDY JACOBS WINT OLYMPISCH GOUD IN TOKIO! Deze blije krantenkop zal regelmatig in de dromen van de Venlose skateboarder voorbij zijn gekomen sinds bekend werd dat skateboarden een officiële Olympische sport is. Documentaire ‘Candy: A Skater’s Mind’ van Ruud Lenssen gaat gelukkig niet zo onsubtiel te werk, maar Candy’s droom is van meet af aan natuurlijk wel duidelijk. Voor wie het nieuws een beetje volgt, is het geen spoiler, en de film werkt door de niet-chronologische opbouw ook niet naar de anticlimax toe; maar eenmaal in het olympisch dorp testte Candy positief op covid-19 en dat zette dus een definitieve streep door haar Olympische droom.

‘Candy: A Skater’s Mind’ springt heen en weer in de geschiedenis. Al vrij snel zien we Candy huilend in de camera aangeven dat ze ‘fucked’ is. Een positieve Coronatest. Een droom aan diggelen. Daar gaan je jaren van intensieve voorbereiding. Het woord teleurstelling is een understatement, want hoe verwerk je zoiets, als je ook nog eens als ADHD-er opgesloten moet zitten in een hotelkamertje van krap 20 vierkante meter, waarbij je dagenlang moet smeken om wat frisse lucht (al is het maar door een raam te openen)?

Stukje bij beetje leren we Candy kennen. Haar tattoos, haar kledingstijl: het is allemaal onderdeel van wie ze is. “Ik heb echt alleen maar skatekleding”. Die identiteit gaat ver; skaten beheerst haar, elke seconde van de dag. Zelfs in een bos, zonder skateboard, ziet ze beelden van tricks voor zich. Als ze niet zou kunnen skaten, weet ze niet wie ze is. Candy geeft zelf aan dat het voor haar als kind haar redding is geweest en dat voelen we ook. Leuk is ook het korte gesprekje dat ze met nieuwsgierige kinderen voert in het park. “Raad eens hoe vaak ik val op een dag?”

Egoïstisch, noemt ze zichzelf ook. Ze wordt zo door haar Olympische droom en haar sport in beslag genomen dat er weinig tijd is voor andere mensen en dingen. In een enkele scène waarin familie tijdens een feestje afscheid neemt voor ze naar Tokio vertrekt, draait alles ook om haar. Idem als ze in het centrum bekenden tegenkomt. Ze voelt zich erg gesterkt door haar ouders, die alles laten wijken om haar te laten sporten. Haar moeders borstkanker was een flinke klap voor het gezin, maar het lijkt erop of Candy’s blessure in de aanloop naar de Olympische Spelen dat méér was. Toch is de band tussen ouder en kind goed, wat je mooi ziet in de ontroerende scène als mams Candy’s hoofd scheert met een tondeuse.

‘Candy: A Skater’s Mind’ is een mooi portret van een mooi mens. Je hoeft geen skateboard-fan te zijn om deze film te waarderen – al valt je mond open van het zien van de tricks die Candy uitvoert met haar skateboard. Maar het gevoel van ergens naartoe werken en je dan met een enorme teleurstelling geconfronteerd zien is universeel. Ruud Lenssen heeft een empathische, interessante film gemaakt over een sporter die hopelijk in 2024 in Parijs nog kan laten zien wat ze allemaal in haar mars heeft.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 21 april 2022