Cannibal Ferox – Make Them Die Slowly (1981)
Regie: Umberto Lenzi | 93 minuten | horror, avontuur | Acteurs: Giovanni Lombardo Radice, Lorraine de Selle, Zora Kerova, Danillo Mattei, Robert Kerman, Walter Lloyd, Meg Fleming, Luigina Rocci, John Bartha, Venantino Venantin, ‘El Indio’ Rincon
Eind jaren 70 kon men genieten van een heuse kannibalenhype binnen het horrorgenre. Wat begon met enkele voorzichtige experimenten met mensenetende praktijken culmineerde in 1980 tot ‘Cannibal Holocaust’, welke op zijn beurt weer nieuwe nakomelingen baarde. Incasserend op het succes van deze en andere films, regisseerde Umberto Lenzi een jaar later het ranzige ‘Cannibal Ferox’, welke nu in dvd-kwaliteit te bewonderen valt. Kunt u voor eens en altijd zien dat al dat dierenleed in de film geen special-effects waren…
Op het eerste gezicht lijkt ‘Cannibal Ferox’ zich niet bijzonder veel te onderscheiden van zijn soortgenoten. Ook deze film is weer heerlijk pervers, gewelddadig, smerig en ongenuanceerd. Voor de leek zal de film weinig anders te bieden hebben, maar wie een beetje bekend is met het genre moet toch al vlug toegeven dat ‘Cannibal Ferox’ van iets betere makelij is. Zo is het verhaal opvallend goed geschreven. Alhoewel de film duidelijk platgetreden paden bewandelt – een stel New Yorkers raakt verdwaald in de jungle en komt in contact met vleesetende inboorlingen – kent ‘Ferox’ toch genoeg plotwendingen en onverwachte gebeurtenissen om de trouwe horrorfan tevreden te houden. In ieder geval blijft het tot het einde spannend wie er levend weg komt en wie niet. Daarnaast duurt het ook even voordat je door hebt hoe de vork in de steel zit, maar dat al die blanke avonturiers niet zo onschuldig zijn als ze lijken dat blijkt maar weer eens!
Ook de karakters komen net iets beter uit de verf dan in menig ander kannibalenvehikel van die tijd. Toegegeven, de karakters zijn nog steeds vooral typetjes, maar ze hebben net genoeg persoonlijkheid om enig medeleven op te wekken en dat maakt sommige martelingen erg pijnlijk. Waar de film vooral goed in slaagt is om een primitief soort overlevingsdrang over te brengen. De wet van de jungle – eten of gegeten worden – wordt angstvallig duidelijk. Dit zit hem echter niet in de meest expliciete beelden. Het is juist de suggestie die heel goed werkt in dit culinaire stukje cinema. Een scène waarin de dames in een diepe kuil worden gegooid en vervolgens een stuk menselijk vlees (waarschijnlijk ooit behorend tot één van hun vrienden) krijgen toegeworpen maakt het gevoel van machteloosheid een stuk beter duidelijk dan een scène waarin we bijvoorbeeld een castratie te zien krijgen of leren hoe je het topje van iemands hoofd eraf kunt slaan – hoe gaaf dit ook is natuurlijk… Hetzelfde geldt voor het overvliegende vliegtuig dat de slachtoffers niet kan zien, terwijl ze met een speer op hun keel naar boven kijken, hopend op redding. Het zijn dit soort kleine details die ‘Cannibal Ferox’ onderscheiden van het gros van de kannibalenfilms.
Helaas bevat de film ook weer menig dierenleed. Waarom dit ooit zo’n prominent onderdeel is geworden van het genre mag Joost weten, maar onsmakelijk blijft het elke keer weer. Of u moet natuurlijk kicken op een schildpad die uitgehold wordt of een krokodil waarvan de ingewanden worden uitgerukt. U bent in ieder geval gewaarschuwd. Ongepast of niet, ‘Cannibal Ferox’ kent menig moment dat je liever even wegkijkt en hoe misselijk makend dit soms ook is, het maakt de film wel geslaagd in zijn opzet. Het betekent alleen ook dat het niet een film voor iedereen is, maar kijkers met een sterke maag en een nieuwsgierigheid naar smerigheden mogen dit niet laten schieten.
Een hoop bloed en geweld, gecombineerd met een onvoorspelbaar verhaal en degelijke karakters maakt ‘Cannibal Ferox’ tot wellicht wel de beste uit het genre van Italiaanse kannibalenexploitatie. Zelfs ‘Cannibal Holocaust’ – toch vaak gelauwerd als de koning van zijn soort – kent niet dezelfde subtiliteit die ‘Ferox’ kent. Hier wordt net iets meer aan de suggestie overgelaten en dat zorgt ervoor dat de film juist sterker overkomt. Ook al moet u het woord ‘subtiel’ in dit geval met een korreltje zout nemen. Vergeleken met menig ander horrorfilm blijft de film ongekend hard. Een must-see voor iedereen die het denkt aan te kunnen.
Sander Colin
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 20 januari 1983