Carlito’s Way (1993)

Regie: Brian De Palma | 144 minuten | drama, misdaad | Acteurs: “Al Pacino, Sean Penn, Penelope Ann Miller, John Leguizamo, Ingrid Rogers, Luis Guzmán, James Rebhorn, Joseph Siravo, Viggo Mortensen, Richard Foronjy, Jorge Porcel, Frank Minucci, Adrian Pasdar, John Ortiz, Ángel Salazar”

Met de film ‘Carlito’s Way’ kwamen acteur Al Pacino en regisseur Brian De Palma weer samen. Het gouden duo heeft na ‘Scarface’ wederom een memorabele misdaadprent opgeleverd. Al moet gezegd worden dat ‘Carlito’s Way’ een stuk volwassener is. In tegenstelling tot de gangsterklassieker ‘Scarface’ wordt er in deze film uit 1993 veel meer stil gestaan bij de karakterontwikkeling van Pacino’s personage. Onder al het geweld schuilt een tragisch liefdesverhaal.

De kracht van ‘Carlito’s Way’ zit in het ijzersterke acteerwerk en de goed uitgewerkte personages. Hoofdrolspeler Al Pacino kan altijd goed uit de voeten met criminele personages, maar met zijn invulling van Carlito Brigante overtreft de acteur zichzelf. Pacino weet op subtiele manier zijn personage van een ongekende tragiek te voorzien. Ondanks alle gruwelijkheden die Brigante heeft begaan in zijn leven, kun je gedurende de film niets anders dan medelijden met hem krijgen. Hoe hard de ex-gangster het ook probeert, zijn verleden blijft hem steeds de afgrond in te zuigen. Met een enkele blik en zijn stem zet Pacino op overtuigende wijze een echt karakter neer waar je van gaat houden. De erecode en loyaliteit die Pacino erop na houdt ten opzichte van zijn vrienden, luiden zijn ondergang in. Pacino zet zijn personage ook neer als een echt mens vol tegenstrijdigheden. De scène waarin Carlito wordt vergeleken met de opkomende gangster, Benny Blanco (John Leguizamo) geeft dat goed aan. Carlito beseft dat deze vergelijking waar is, maar wil niet toegeven dat ook hij zijn criminele carrière is begonnen als onbeduidende kruimeldief. De waarheid is moeilijk om onder ogen te komen voor hem. De levenswijze van de ex-gangster zijn tijdens zijn gevangenisstraf sterk veranderd. Respect, eer en loyaliteit bestaan niet meer.

Pacino krijgt goed tegenspel van Sean Penn, die zijn louche advocaat, Dave Kleinfeld, speelt. Penn is bijna onherkenbaar met zijn kalende hoofd en bril in zijn rol als cokeverslaafde ‘vriend’ van Brigante. De motieven van Kleinfeld worden al snel duidelijk en de neerwaartse spiraal waarin dit karakter vervalt is onomkeerbaar. Maar Kleinfeld gaat niet alleen, hij sleept Brigante mee in zijn val. Verraad, haat en de last van het verleden. Je zou kunnen zeggen dat deze prent alle ingrediënten heeft van een Shakespeareaans koningsdrama.

De kern van het verhaal draait om de stukgelopen relatie van Carlito en Gail. Vanaf het begin weet je dat hun liefde slecht zal aflopen en dat maakt hun geschiedenis des te triester. De bijrolspelers leveren een mooie bijdrage als getuigen van deze dramatisch verlopen geschiedenis. Het is daarnaast ook bijzonder leuk om acteurs als Viggo Mortensen, Luis Guzmán en John Leguizamo in hun eerste Hollywoodrollen te zien. Hun spel is bijzonder overtuigend en in korte tijd weten ze hun personages van de nodige diepgang te voorzien. Met name Mortensen maakt indruk als gehandicapte ex-gangster die ten einde raad zijn oude vriend verraad.

Alles aan ‘Carlito’s way’ is tot in de puntjes verzorgt, van de actie tot aan de muziek. Het klopt allemaal. Ondanks de lange speelduur zakt de film nergens in en weet de prent je steeds bij de les te houden. Het knappe van de film zit in de sterke balans tussen allerlei elementen. Zo biedt de prent overtuigende actiescènes, een mooi verhaal en een mooie weergave van de kille misdaadwereld van de jaren 70 en 80. De muziek versterkt de gehele feel van de film, omdat de vrolijke discohits de donkere sfeer een ongemakkelijk tintje geven. ‘Carlito’s Way’ verdient het om een moderne klassieker genoemd te worden.

Frank v.d. Ven

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 10 februari 1994