Casper en Emma op jacht naar de schat – Karsten og Petra på skattejakt (2018)

Recensie Casper en Emma op jacht naar de schat CinemagazineRegie: Aurora Gossé, Arne Lindtner Næss | 74 minuten | familie | Oliver Dahl, Alba Ørbech-Nilssen, Markus Tønseth, Janne Formoe, Anna Celine Bredal, Ivar Nørve, Hilde Lyrån, Porfirio Gutierrez, Sigrun Enge

De Noorse schrijvers Tor Åge Bringsværd en Anne G. Holt hadden niet kunnen bevroeden dat de begin jaren negentig door hen gecreëerde kleuters Karsten en Petra bijna dertig jaar later nog altijd tienduizenden leeftijdsgenootjes in groot deel van Europa aan de buis gekluisterd houden. Van boeken ging het naar een televisieserie en sinds 2013 worden aan de lopende band speelfilms uitgebracht. Onder de naam Casper en Emma hebben de personages ook in Nederland voet aan de grond gekregen. Casper en Emma beleven voor kleuters zeer herkenbare avonturen in oerdegelijke films zoals we dat van Scandinaviërs gewend zijn. Na de eerste film, ‘Casper en Emma – Beste vriendjes’ uit 2013, ging het jeugdige duo onder meer op wintersport (2014), op safari (2015) en op vakantie in eigen land (2017). Ook vierden ze samen kerst (2014) en maakten ze een theatervoorstelling (2017). Tussen de bedrijven door durven de filmmakers hier en daar op luchtige wijze serieuze zaken aan te stippen waar kinderen ook mee te maken kunnen krijgen: thema’s als scheiding, ziekte en overlijden worden niet geschuwd. De nadruk blijft echter altijd liggen op de fantasiewereld van kinderen, de avonturen die ze beleven en hun onderlinge vriendschap.

Net als in de vorige twee films zijn de hoofdrollen in ‘Casper en Emma op jacht naar de schat’ (2018) voor de piepjonge Oliver Dahl en Alba Ørbech-Nilssen. In deze film gaan ze samen met Emma’s opa (Ivar Nørve) en diens vriendin Esther (Sigrun Enge) op vakantie naar een mooi eiland in Zuid-Noorwegen, waar ze in opa’s strandhuisje verblijven. Ook Caspers ouders (Hilde Lyrån en Markus Tønseth) en dwarse tienerzus Siri (Anna Celine Bredal) zijn onderweg naar het eiland, evenals Emma’s moeder (Janne Formoe). Voordat zij er zijn, leven Casper en Emma zich alvast uit met zwemmen, krabbetjes vangen en bootje varen. Opa heeft in zijn jeugd veel tijd doorgebracht op het eiland en weet er veel over te vertellen. Dan vinden de kleuters begraven in het zand een oud kistje met daarin een mysterieuze rebus. De opa van Emma blijkt dat zestig jaar geleden in de grond te hebben gestopt, samen met zijn beste vriend Alfred. Sinds die bewuste vakantie heeft hij Alfred nooit meer gezien, wat hij heel jammer vindt. De kinderen kunnen zich het maar moeilijk voorstellen dat je je beste vriend zo lang niet meer ziet of spreekt en hopen voor opa dat hij ooit de kans nog krijgt Alfred te ontmoeten. Het geheimzinnige kistje op het strand blijkt het startpunt van een spannende schattenjacht, die Casper en Emma langs talloze mooie plekjes op het eiland brengt, op zoek naar nieuwe aanwijzingen. Waar zal de zoektocht hen toch naartoe leiden? 

Hét grote thema in deze film is vriendschap. Met vrienden beleef je de mooiste avonturen, maak je herinneringen en deel je ervaringen. Casper en Emma hebben elkaar, maar ook hun knuffeldieren Welpje en Mevrouw Konijn, die – uiteraard alleen als er geen volwassenen in de buurt zijn – tot leven komen en daadwerkelijk de avonturen meebeleven. Vriendschap is de grootste schat, dat is waar deze film om draait en als ervaren (volwassen) kijker zie je al van mijlenver aankomen dat het daarop uitdraait. Overigens stoort dat in een film als deze, die zich primair richt op kinderen tussen de vier en negen jaar, geenszins. Het subthema rond de puberende tiener Siri, dat in ‘Casper en Emma maken theater’ al voorzichtig de kop opstak, wordt hier verder uitgewerkt. Ze krijgt zelfs een vriendje, maar daardoor werken Casper en Emma (op wie ze moest letten) zich wel in de nesten. Al blijft het allemaal erg onschuldig en lief, want als de filmreeks rond de twee vriendjes iets is, dan is het wel heerlijk naïef en kneuterig. De films hebben ook een prettige, nostalgische vibe, omdat ze herinneringen ophalen aan een tijd die we allemaal meegemaakt hebben en aan belevenissen die we allemaal herkennen. Met dat in het achterhoofd neem je de beperkingen van de film, zoals de gebrekkige nasynchronisatie, de voorspelbaarheid en het dunne verhaaltje, graag voor lief.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 29 mei 2019