Cast Away (2000)
Regie: Robert Zemeckis | 143 minuten | avontuur, drama | Acteurs: Tom Hanks, Helen Hunt, Chris Noth, Paul Sanchez, Lari White, Leonid Citer, David Allen Brooks, Semion Sudarikov, Peter Von Berg, Dmitri S. Boudrine, Nick Searcy, François Duhamel, Michael Forest, Lauren Birkell, Yelena Popovic, Viveka Davis, Jennifer Choe, Nan Martin, Anne Bellamy, Dennis Letts, Wendy Worthington, Valerie Wildman, John Duerler, Steve Monroe, Lisa Long, Elden Henson, Timothy Stack, Alice Vaughn, Joe Conley
Regisseur Robert Zemeckis behoeft eigenlijk geen introductie. Hetzelfde geldt voor Tom Hanks. Ze werkten al samen voor de film ‘Forrest Gump’ en voor ‘Cast Away’ slaan ze wederom de handen ineen. Tom Hanks speelt Chuck Noland, een internationale manager voor Fedex, die voor zijn werk de hele wereld over vliegt. Hij woont, samen met zijn vriendin Kelly Frears (Helen Hunt) in Memphis, Tennessee.
Tijdens het kerstdiner wordt Chuck opgepiept. Hij moet, tot teleurstelling van Kelly, een brandje blussen in Maleisië. Chuck belooft voor oudjaarsavond weer terug te zijn. Ze rijden naar het vliegveld en voordat ze afscheid nemen, wisselen ze nog snel hun kerstcadeaus uit. Chuck lijkt niet al te veel tijd te hebben gestopt in het uitzoeken van cadeaus en Kelly doet net of ze blij is met de cadeaus. Tot Chuck het werkelijke cadeau uit zijn zak haalt. Een klein ringdoosje die hint op een huwelijksaanzoek. Kelly mag hem pas openmaken tijdens oud en nieuw. Als Chuck weer terug is. Dat laatste blijkt lastiger dan gedacht.
De vlucht loopt niet zoals gepland. Het vliegtuig verliest de geplande koers om een storm te ontwijken. Het blijkt te laat en het vliegtuig gaat te water. Chuck is de enige die het incident overleeft. Hij en wat Fedexpakketten bereiken een onbewoond eiland, waar Chuck jaren moet zien te overleven. Gelukkig blijkt in een van de pakketten een volleybal te zitten, die wordt omgetoverd in een maatje voor het leven, Wilson.
Acteren kun je wel aan Tom Hanks overlaten. Het is dan ook geen verrassing dat hij geweldig uit de verf komt. Zowel in het eerste gedeelte van het verblijf op het eiland, als vanaf het moment dat hij Wilson tot zijn beschikking heeft. Voor de introductie van Wilson heeft Hanks eigenlijk geen tegenspeler en dus ook niemand om een dialoog mee te voeren. Dat ondanks dat de film toch werkt, mag volledig op het conto van Hanks worden bijgeschreven. Zijn nonverbale acteerwerk is uitstekend en de frustratie en moedeloosheid die Chuck af en toe voelt, brengt Hanks goed over. Ook zijn fysieke transformatie, van buikje naar een afgetraind lichaam verdient een pluim.
De introductie van Wilson is een geniale zet. Het valt te betwijfelen of Hanks zonder tegenspeler de bijna tweeënhalf uur durende film had kunnen dragen. Hun interacties zijn grappig en geven Chuck een soort “rubber duck” om zijn plannen tegen te vertellen. Voor de lezer die niet in bekend is met deze term: “Rubber ducking” is een techniek waarbij je aan een willekeurig object in gewone mensentaal je probleem vertelt. Het is een veelvoorkomende techniek in de IT-wereld. Interacties is wellicht niet het juiste woord, want u snapt, Wilson de volleybal praat niet terug. Tenminste, voor de kijker niet. In het hoofd van Chuck wel. De aanwezigheid van Wilson geeft Chuck daarnaast de kans om zijn ideeën aan het publiek uit te leggen, zonder de vierde wand te hoeven breken en zonder constant op onnatuurlijke wijze tegen zichzelf te hoeven praten.
Zemeckis is goed in het vertellen van dit soort no-nonsense verhalen. Denk aan ‘Back to the Future’ en ‘Forrest Gump’. Leuke verhalen die zichzelf niet al te serieus nemen en die niet al teveel diepgang hebben. In die context moet je ‘Cast Away’ ook bezien. Is het een baanbrekende film, die de problemen van de samenleving aan de kaak wil stellen? Dat allerminst. Het is gewoon een leuke familiefilm, met hier en daar emotioneel moment. Ook die films hebben we nodig.
Toch verwacht je van Zemeckis wat meer dan je krijgt voorgeschoteld. Met name in de crashscène. Op enkele momenten na lijkt het alsof de cameraman de camera aan het schudden is om een crash na te bootsen, terwijl Hanks en zijn co-acteurs moeten doen alsof het moeilijk is om overeind te blijven. Gelukkig oogt de CGI in die scène niet al te verouderd.
Dat laatste geldt helaas niet voor de visuele effecten in de tweede helft van de film. Met name in de scènes op zee kun je zien dat deze film in 2000 is gemaakt. Het is altijd lastig om te bepalen in hoeverre je dit soort zaken laat meewegen, aangezien door verloop van tijd en vooruitgang, technieken nu eenmaal verouderen. Toch heeft het wel invloed op de kijkervaring en moet het mee worden gewogen.
Ondanks enkele kritiekpunten, de iets te lange speelduur en een toch wat clichématig einde, is ‘Cast Away’ een prima film. Tom Hanks draagt het verhaal met zijn knappe acteerwerk, en de introductie van Wilson als zijn stille metgezel is een slimme zet die de film verrijkt. Hoewel sommige visuele effecten inmiddels wat gedateerd aanvoelen, blijft de kern van het verhaal – een man die in volledige eenzaamheid moet zien te overleven – pakkend. Zemeckis weet opnieuw een toegankelijk en boeiend verhaal neer te zetten, dat, ondanks enkele tekortkomingen, lekker wegkijkt.
Jelco Leijs
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 18 januari 2001