Cat on a Hot Tin Roof (1958)
Regie: Richard Brooks | 108 minuten | drama | Acteurs: Paul Newman, Elizabeth Taylor, Burl Ives, Judith Anderson, Jack Carson, Madeleine Sherwood, Larry Gates, Vaughn Taylor
De film is gebaseerd op een beroemd toneelstuk van Tennessee Williams, waarbij de titel is afgeleid van een citaat uit het stuk. De “kat” in kwestie is Maggie Pollitt (Elizabeth Taylor), die gevangen zit in een schijnbaar liefdeloos geworden huwelijk. Wanhopig probeert ze zich vast te klampen aan haar onverschillige echtgenoot Brick (Paul Newman) die zich alleen nog lijkt te vermaken met drank. Beiden schitteren in hun rol en kregen hiervoor Oscar-nominaties. Speciale vermelding verdient ook Burl Ives, die niet alleen fysiek een overtuigende “Big Daddy” neerzet, maar imponeert als stervende pater familias.
Het enig echte minpunt aan de film is dat de setting de oorsprong als theaterstuk verraadt. Vooral de opkomst en aftocht van personages in de verschillende scènes doet heel toneelmatig (en daardoor wat houterig) aan.
Destijds maakte de film indruk door de volwassen onderwerpen die knap vervlochten door elkaar lopen, zoals alcoholisme, kinderloosheid en een ernstige ziekte. Hoewel het in de film nooit expliciet uitgesproken wordt, is verborgen homoseksualiteit als onderstroom aanwezig. De cruciale vraag is sinds de publicatie van het toneelstuk al geweest: is Brick nu homoseksueel of niet? De film laat het, gezien de tijd waarin hij gemaakt is, ook niet echt aan de oppervlakte komen. Toch worden allerlei vragen over het onderwerp opgeworpen die niet makkelijk te beantwoorden zijn. Waarom pleegde Bricks beste vriend Skipper nou precies zelfmoord? Wat was hun relatie en wat is de echte reden dat Brick sindsdien zwaar aan de drank is. En waarom zegt Big Daddy herhaaldelijk dat hij een hekel heeft aan ‘leugenachtigheid’ en probeert hij Maggie in bescherming te nemen? Juist hierdoor krijgt de film extra resonantie. Omdat er geen makkelijke antwoorden zijn en de geschetste problemen dieper gaan dan in een kant-en-klaar Hollywood-product met ‘happy end’, is de film een klassieker geworden.
Hans Geurts
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 10 april 1959