Catatan harian si boy (2011)
Regie: Putrama Tuta | 93 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Carissa Putri, Onky Alexander, Abimana Arya, Abimana Aryasatya, Tara Basro, Ario Bayu, Paul Foster, Albert Halim, Roy Marten, Didi Petet, Melanie Ricardo, Poppy Sovia
“Een blockbuster in de stijl van ‘The Fast and the Furious’, voor wie van mooie vrouwen en snelle auto’s houdt”. Zo wordt de Indonesische productie ‘Catatan harian si boy’ door filmfestival CinemAsia omschreven. Een redelijke misrepresentatie van wat er eigenlijk te zien is in de film. Want ook al begint de film met een flitsende, maar tamelijk low-budget gefilmde auto-achtervolgingsscène waarin er door hoofdpersoon Satrio (Ario Bayu) driftig gedrift wordt en staat een groepje vrienden centraal dat in een garage werkt, de film heeft nauwelijks iets gemeen met de testosteron pompende “Furious”- straatracefilms, waarin alles om scheurende bolides en heupwiegende, in te strakke kleding gehulde babes draait.
De eerste minuten van de film wekken wat dat betreft ook de verkeerde verwachtingen, want in het hele verdere verloop van de film komt er geen enkele racescène meer langs. En Natasha (Carissa Putri), de vrouw waar iedereen om vecht, is zeker een mooie verschijning, maar ze wordt niet echt als lustobject gepresenteerd. De toon van de film is ook heel onschuldig, bijna schattig te noemen. ‘Catatan harian si boy’ is vooral drama, romantiek, en humor. Iedereen die op zoek is naar een adrenalinerush kan beter een andere film opzoeken.
‘Catatan harian si boy’ doet soms een beetje naïef aan en lijkt meer op een soap dan op een actiefilm, maar weet een verrassend succesvol een sympathieke, broederlijke sfeer neer te zetten, en (genoeg) personages die geloofwaardig overkomen. Één van de beste scènes is een gesprekje, sleutelend onder een auto, tussen Satrio en zijn bazin Nina (Poppy Sovia) die al een tijd een oogje op hem heeft, maar die hij meer als een goede vriendin ziet. Het gaat over hun getroebleerde kindertijd en eindigt in een poging tot romantische toenadering. Nina moet echter haar “meerdere” erkennen in Natasha, voor wie Satrio’s hart harder klopt, en haar pijn wordt gevoelig gecommuniceerd naar de kijker. Maar Satrio zit er duidelijk mee en ook zijn worsteling(en) en zielenroerselen komen geloofwaardig over op het witte doek. Eigenlijk sluit je als kijker het hele vriendengroepje in de garage al snel in je hart, inclusief hun komische fratsen en dwaze buien. Het is gewoon een sympathiek stelletje met aanstekelijk gedrag. De acteurs blijken ook allemaal perfect gekozen te zijn voor hun rollen, met uitzondering misschien van Paul Foster die niet echt dreigend overkomt als schurk en sowieso weinig geloofwaardig of naturel is in zijn acteerwerk. Maar dit is eigenlijk één van de weinige minpunten van de film.
‘Catatan harian si boy’ heeft in zijn verhaal niet zo heel om het lijf en de eindjes worden wel weer erg eenvoudig aan elkaar geknoopt, maar dat geeft weinig als de makers er zo goed in slagen een band te smeden tussen de kijker en deze amusante en sympathieke vriendengroep. Weinig echte actie dus, maar verder een prima onderhoudende (jeugd)film.
Bart Rietvink