Cedar Rapids (2011)
Regie: Miguel Arteta | 87 minuten | komedie | Acteurs: Ed Helms, John C. Reilly, Anne Heche, Isiah Whitlock Jr., Stephen Root, Kurtwood Smith, Alia Shawkat, Rob Corddry, Mike O’Malley, Sigourney Weaver, Inga R. Wilson, Mike Birbiglia, Seth Morris, Chris DiAngelo, Lindsey Alexandra Hartley, Welker White, Steve Blackwood, Lise Lacasse
Sinds enkele jaren publiceert Franklin Leonard de Black List, een lijst met de populairste, nog niet geproduceerde scripts in Hollywood. ‘Cedar Rapids’ staat op de lijst van december 2009 op plekje vijf (op de tweede plek dat jaar stond ‘The Social Network’). Het is niet alleen een hele eer als je hoog in de lijst eindigt, het kan je als filmmaker ook een lading geld opleveren. Verder hoeft er eigenlijk weinig betekenis aan toegekend te worden: het vermeld staan op de Black List biedt geen garanties voor de toekomst, zeg maar. Dat bewijst ‘Cedar Rapids’, een film die er uiteindelijk wel kwam. De regisseur is Miguel Arteta, die met zijn ‘The Good Girl’ liet zien wat Jennifer Aniston in haar mars had.
‘Cedar Rapids’ gaat over de sullige en naïeve dertiger Tim Lippe (Ed Helms), die in zijn hele leven nog nooit een voet buiten het slaperig dorpje Brown Valley, Wisconsin heeft gezet. Hij werkt al vanaf zijn zestiende bij dezelfde verzekeringsmaatschappij en is als verzekeringsagent geliefd bij zijn klanten. Wél heeft hij sinds kort een heuse relatie, nota bene met zijn lerares van de lagere school Macy Vanderhei (Sigourney Weaver), wiens blik op het leven veel wereldser is dan die van haar wekelijkse vrijpartner. Tim zelf omschrijft de fase waarin hun verhouding zit als ‘pre-engaged’. Wanneer Roger Lemke, een populaire, en voor het bedrijf belangrijke, collega overlijdt aan verstikking tijdens het masturberen, is dat bij naar christelijke maatstaven opererende Brown Star Insurance reden voor paniek. Niet alleen heeft Roger er eigenhandig voor gezorgd dat het bedrijf al drie jaar achter elkaar de in de verzekeringsindustrie immens belangrijke Two Diamand Award bij de jaarlijkse verzekeringsconventie in Iowa heeft binnengesleept, de schande en dus schade die Rogers doodsoorzaak voor het bedrijf met zich meebrengt is enorm. Ondanks Tims protesten dat hij niet de juiste persoon voor deze taak is, wordt hij door zijn baas toch naar Cedar Rapids, Iowa gestuurd. Tim moet alles op alles zetten om de vierde Award binnen te slepen en dus om niet zijn baan te verliezen.
Wat volgt is een aaneenschakeling van komische ‘fish-out-of-water’-fragmenten. Ed Helms is zeer overtuigend als de man die nog nooit op een vliegveld is geweest noch een hotel van binnen heeft gezien. Wanneer hij de deur van zijn hotelkamer opendoet en begroet wordt door zijn kamergenoot, sist hij tegen Macy, die hij onmiddellijk bij aankomst heeft gebeld: “Er staat een Afro-Amerikaan in mijn hotelkamer!” Het is niet racistisch bedoeld, Ron (Isiah Whitlock) is simpelweg de eerste kleurling die Tim in zijn leven ziet. De derde, op het laatste nippertje toegevoegde, kamergenoot blijkt Dean Ziegler (John C. Reilly) te zijn, uitgesproken de man voor wie Tims baas hem gewaarschuwd heeft, omdat hij klanten zou stelen. De heren trekken tussen de presentaties en zakelijke besprekingen op met de flirterige en ondeugende Joan Ostrowski-Fox (Anne Heche met rood lang haar), voor wie het weekje Iowa een vakantie van haar normale getrouwde leven plus twee kinderen betekent. Langzamerhand begint Tim een beetje te wennen aan de onbekende omgeving en de nieuwe mensen.
De acteurs zitten goed in hun rollen en hebben overduidelijk lol gehad bij het maken van ‘Cedar Rapids’. Ed Helms – die qua uiterlijk wel wat doet denken aan Steve Carell, maar diens mimiek mist, is overtuigend als de wereldvreemde, conservatieve, eigenlijk altijd kind gebleven Tim. Dankzij zijn onschuld blijft hij sympathiek, maar het slaat gelukkig nooit over naar de andere zijde: en dat heeft er alles mee te maken dat de makers de tegenstelling ‘dorpse onwetendheid’ versus ‘grootsteedse wereldwijsheid’ nooit respectloos behandelen. We lachen met Tim mee, in plaats van dat we ‘m uit willen lachen. John C. Reilly fungeert als tweede viool, maar steelt elke scène waarin hij speelt. Hij is een vulgaire, luidruchtige malloot, die het leven niet serieus lijkt te nemen. Uiteindelijk blijkt hij natuurlijk een hart van goud te hebben. Isiah Whitlock speelt de serieuze Ron voor wie zaken voor alles gaat, en voor wie de acteur kent uit de tv-serie “The Wire” zit er een zeer amusant fragment in. Anne Heche zet Joan neer als een vrouw die zich uitstekend op haar gemak voelt in een door mannen gedomineerde wereld. Ze is zelfbewust, maar tegelijkertijd kwetsbaar. Mooie rol.
‘Cedar Rapids’ vertelt eigenlijk niet veel meer dan een coming-of-age verhaal en doet dat nog redelijk voorspelbaar ook. Tim krijgt binnen enkele dagen veel ervaringen erbij (drugs, drank, seks) en moet vertrouwen op zijn eigen integriteit om de juiste beslissingen te maken. Niet alles in het script is even sterk of noodzakelijk; hoe vaak hebben we nu al een film gezien waarin een onervaren en bedremmeld personage voor het eerst high wordt? Als het nu daadwerkelijk iets toe zou voegen aan Tims ontwikkeling, maar nee, deze fragmenten voelen geforceerd aan. Ze zijn er hoogstwaarschijnlijk ingestopt om de film een ‘The Hangover’ sausje te geven, maar dat had beter achterwege kunnen blijven. ‘Cedar Rapids’ heeft ondanks de gebreken het hart op de juiste plaats en dat siert de makers. De cast vervolmaakt het plaatje. Geen perfecte komedie, maar voor een vermakelijke anderhalf uur weet ‘Cedar Rapids’ wel te zorgen.
Monica Meijer