Cell 211 – Celda 211 (2009)
Regie: Daniel Monzón | 113 minuten | actie, drama | Acteurs: Luis Tosar, Alberto Ammann, Antonio Resines, Manuel Morón, Carlos Bardem, Luis Zahera, Fernando Soto, Vicente Romero, Manolo Solo, Marta Etura, Joxean Bengoetxea, Patxi Bisquert, Jesús Carroza, Félix Cubero, Jesus Del Caso, Antonio Durán ‘Morris’, Xavier Estévez, Suso Lista, Juan Carlos Mangas, Xosé Manuel Olveira ‘Pico’, Hilario Pino, Pedro Piqueras, David Selvas
De Spaanse gevangenisfilm ‘Cell 211′ sleepte in 2010 de ene prijs weg na de andere. Het verhaal over een nieuwbakken gevangenbewaarder die tegen zijn wil betrokken raakt bij een gevangenenopstand, won acteursprijzen, prijzen voor het scenario en zelfs een muziekprijs. Vooral het binnenhalen van vijf prestigieuze Goya’s imponeert, gezien het hoge peil van de Spaanse cinema anno 2010.
‘Cell 211′ verdient al die prijzen dubbel en dwars, al zou een originaliteitsprijs te veel eer zijn. Qua (rauwe) toon en thematiek is er weinigs oorspronkelijks in de film te ontdekken. Het gevangenisleven is zwaar, de bewakers zijn vaak grotere schurken dan de gevangenen en binnen de muren van de gevangenis geldt het adagium ‘eten of gegeten worden’. Aan thema’s en motieven als loyaliteit, verraad, schuld en machtsmisbruik valt in deze setting ook niet veel eer te behalen.
Plot en uitwerking zijn een stuk origineler. In een consequent volgehouden dosering krijgt de kijker brokjes informatie toegediend, informatie die de personages wordt onthouden. Hierdoor weet de kijker veel meer dan de gevangenen. Uiteindelijk draait alles om de vraag of het bewaker Juan lukt te ontsnappen uit de chaos in de gevangenis en of hij zijn zwangere echtgenote zal weerzien. Doordat de film dit doel steeds in het vizier houdt en door het toevoegen van steeds nieuwe elementen, verandert ‘Cell 211′ van een standaard gevangenisdrama in een thriller van de allerbeste soort. Die spanning zorgt er samen met een paar onverwachte wendingen voor dat de 113 minuten voorbijvliegen.
Ook liefhebbers van het betere acteerwerk komen hier aan hun trekken. Dat is vooral te danken aan Luis Tosar. In Nederland nauwelijks bekend, kennen Spanjaarden Tosar als de kwetsbare ex-arbeider José in ‘Los lunes al sol’ en als de echtgenoot met losse handjes in ‘Te doy mis ojos’. In ‘Cell 211′ lukt het Tosar om van het duistere karakter Alamadre een mens van vlees en bloed te maken: gewelddadig, wereldwijs en met een charisma van hier tot Madrid.
Een laatste punt in het voordeel van ‘Cell 211′ is dat hij de kijker nooit spaart. Het geweld is van het grove soort en een goede afloop van het verhaal raakt met de minuut verder uit zicht. Het maakt de film iets minder geschikt voor al te gevoelige kijkers. Voor alle andere liefhebbers geldt dat ze deze Spaanse winnaar niet mogen overslaan.
Henny Wouters
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 4 november 2010