Cercando Sophia –De vele gezichten van Sophia Loren (2004)

Regie: Roberto Olla, Danila Satta | 85 minuten | documentaire | Met: Sophia Loren

In het begin van de documentaire ‘Cercando Sophia’ – Nederlandse titel: ‘De vele gezichten van Sophia Loren’ – leggen Omar Sharif en filmmaker Ettore Scola uit wat zij denken dat het betekent wanneer mensen het over de “filosofie van Sophia Loren” hebben. Sharif ziet Loren als de ultieme (droom)vrouw en beschrijft haar filosofie daarom simpelweg als dat van de vrouw met een grote “v”. Ook benoemt hij haar eeuwige kinderwens tot een belangrijk onderdeel van haar filosofie. Scola ziet Sophia meer als de vertegenwoordiging van Italiaanse cultuur; zo heeft ze heeft de kracht en vitaliteit van Napoli en de melancholie van Zuid-Italië.

Wat de documentaire bovenal duidelijk maakt is dat Loren wist wat ze wilde, hier hard voor gewerkt heeft, met haar voeten op de grond is blijven staan, maar vooral: dat ze door de hele wereld aanbeden werd, en wordt. Omar Sharif steekt zijn liefde en begeerte voor haar niet onder stoelen of banken, en komt hier keer op keer op terug, al gaan zijn ontboezemingen wel gepaard met een lichte blos op de wangen. Best schattig. Maar ook Hollywood lag op een gegeven moment aan haar voeten, zo leren we, met Cary Grant die haar ten huwelijk zou hebben gevraagd, en rollen naast Gregory Peck, Anthony Perkins, John Wayne, en Marlon Brando. Zelfs Gorbatsjov en Clinton raakten door haar betoverd, naar het schijnt.

Maar dat ze goed kan acteren, wordt ook duidelijk, onder andere door de Oscar die ze won voor haar rol in ‘La Ciociara’, en de bijdrage van Scola, die haar in een compleet andere rol dan gewoonlijk castte in zijn ‘Una Giornata Particolare’. Haar persoonlijke leven en achtergrond komen aan bod, inclusief haar moeder, die ook actrice wilde worden en op Greta Garbo leek, en Lorens huwelijk met producent Carlo Ponti en haar veroordeling en opsluiting vanwege belastingfraude.

Afgezien van dit soort feitjes, wordt er door de aan de documentaire deelnemende acteurs en filmmakers eigenlijk geen enkel kritisch of “afwijkend” woord over Loren gezegd. Even lijkt Robert Altman wat smeuïgs te gaan vertellen wanneer hij zegt dat ze makkelijk in de omgang was, maar ook… bepaalde… rituelen had, die er gewoon bij hoorden. Wat deze dan wel waren wordt niet vermeld, afgezien van haar eis dat de regisseur haar verwelkomde wanneer ze ’s ochtends op de set verscheen. Maar ach, waarschijnlijk is er gewoon niets dan lovends en liefhebbends over deze actrice te vermelden. Wel is het gebruik van filmfragmenten wat slordig. Deze worden vaak wat lukraak ingevoegd, gaan te lang door, en verschijnen zonder titelvermelding.

Al met al is ‘Cercando Sophia’ een degelijke, maar niet uitzonderlijke of erg verhelderende documentaire.

Bart Rietvink