Chaos (2005)

Regie: Tony Giglio | 93 minuten | actie, drama, misdaad, thriller | Acteurs: Jason Statham, Ryan Phillippe, Wesley Snipes, Henry Czerny, Justine Waddell, John Cassini, Mike Dopud, Damon Johnson, Nicholas Lea, Natassia Malthe, Ty Olssen, Paul Perri, Keegan Connor Tracy

Wesley Snipes, maar geen onthoofde vampieren of razendsnelle kung fu. Jason Statham, maar geen getunede Audi’s die op hun kop door de lucht vliegen om zich van explosieven te ontdoen. Nee, ‘Chaos’ is een verrassing in de meest ruime zin van het woord. Een zeer agressieve en mooi in beeld gebrachte bankoverval zet in de eerste scènes de toon voor de rest van de film. Onder leiding van Lorenz gijzelen vijf zwaar bewapende mannen de werknemers en klanten en vragen om inspecteur Conners. Wanneer de gijzeling uitloopt op een gigantische ontploffing en van de daders elk spoor ontbreekt begint het psychologische spelletje tussen Connors en Lorenz.

Een ware detectivefilm, zo zou deze film van regisseur Tony Giglio ook bestempeld kunnen worden. ‘Chaos’ is een unieke melange van flashbacks, herhalingen en valse ontknopingen die als puzzelstukjes in elkaar vallen naarmate de film het einde nadert. En dat is precies de manier waarop inspecteur Conners en zijn nieuwe partner Dekker achter de daders van de bankoverval aangaan: stukje voor stukje, de ene ontdekking nog onlogischer en verrassender dan de andere.

Waar Snipes het vooral van zijn reputatie moet hebben (‘Passenger 57’, ‘Rising Sun’, ‘Money Train’, ‘The Fan’, ‘U.S. Marshals’, en ‘Blade’ zijn slechts een paar van de succesvolle producties waarin hij te zien is) en Statham van zijn arrogante kop en keiharde oneliners met een heerlijk UK-Engels accent, overtuigt Phillippe met prima acteerwerk. De wil om zich te bewijzen en de omstandigheden doen hem van een naïef en onervaren groentje uitgroeien tot een uit de kluiten gewassen durfal, en dat weet hij prachtig neer te zetten.

De zoektocht naar de daders krijgt een onverwachte wending wanneer bewijsmateriaal uit het politiebureau in het huis van een crimineel wordt gevonden. Alles wijst op corruptie en binnen het korps is de spanning te snijden. Bovendien hoeft Conners na zijn schorsing geen collegialiteit of voordeel van de twijfel te verwachten, in tegenstelling tot Dekker wiens vader in dienst is gestorven en daarmee het eeuwig respect van collega’s heeft verzekerd voor zijn zoon.

Verveling of langdradigheid is werkelijk ondenkbaar bij deze film: het feit dat ‘Chaos’ vier verschillende genreaanduidingen behoeft zegt eigenlijk al voldoende. Uitdagende gesprekken tussen inspecteurs en misdaders, bloedstollende achtervolgingen of huisinvallen en indrukwekkende explosies volgen elkaar in hoog tempo op. Natuurlijk, we kennen het inmiddels allemaal wel. En of het aan de zeer goed gekozen muziek ligt of de mooie camerastandpunten is eveneens moeilijk te beschrijven. Maar het slaat absoluut aan.

Een film als ‘Chaos’ kan natuurlijk niet aflopen met een standaard goed of slecht einde, want de makers hebben heel goed begrepen dat de originele draai en de verrassingselementen de belangrijkste onderdelen zijn van hun film. Als kijker voel je je dan ook behoorlijk in de maling genomen: wanneer de ontknoping eenmaal ontstaat laat Giglio nog even haarfijn zien in welke scènes uit de film de oplettende kijker het al door had kunnen hebben. En wat dat verrassende einde dan is, tsja… expect the unexpected!

Julien van Alphen

Waardering: 4

Bioscooprelease: 23 februari 2006