Charlie St. Cloud (2010)
Regie: Burr Steers | 99 minuten | drama, romantiek, fantasie | Acteurs: Zac Efron, Amanda Crew, Ray Liotta, Kim Basinger, Chris Massoglia, Donal Logue, Dave Franco, Charlie Tahan, Julia Maxwell, Tegan Moss, Augustus Prew, Brenna O’Brien, Matt Ward, Jesse Wheeler, Miles Chalmers, Paul Duchart, Paul Chevreau
Zijn beeltenis siert de wanden van talloze meisjeskamers over de hele wereld. Zac Efron (1987) is sinds hij verscheen als Troy Bolton, een basketballer uit het schoolteam van East High School, in ‘High School Musical’ (2006) en de twee vervolgen daarop, een waar tieneridool. Met zijn afgetrainde lijf en hemelsblauwe ogen brengt hij heel wat harten op hol. Efron bewees met zijn rollen in de vooral in de VS razend populaire musicalreeks niet alleen goed te kunnen zingen en dansen, maar ook te kunnen acteren. Geen wonder dat hij de eerste keus was voor de producenten van de remake van ‘Footloose’ (1984). Maar Efron haakte af, waarschijnlijk omdat hij geen zin had om telkens dezelfde soort rollen te moeten spelen. In plaats daarvan koos hij voor ‘serieuzer’ acteerwerk in de film ‘Me and Orson Welles’ (2008). Met regisseur Burr Steers maakte hij vervolgens de romantische komedie ’17 Again’ (2009). Blijkbaar beviel de samenwerking tussen acteur en regisseur zo goed, dat ze niet lang daarna opnieuw samen een film maakten en dat werd ‘Charlie St. Cloud’ (2010), een romantisch drama met bovennatuurlijke trekjes. Niet altijd even geloofwaardig en soms behoorlijk zoetsappig, maar de fanschare van Efron maalt daar vast niet om.
Het leven lijkt de achttienjarige Charlie St. Cloud (Efron) toe te lachen. Hij ziet er goed uit, kan goed leren en ook in sport blinkt hij uit. Zo is hij zo’n goede zeiler dat hij een studiebeurs voor de prestigieuze universiteit van Stanford heeft ontvangen. Na de zomer mag hij daar verder bouwen aan zijn veelbelovende sportcarrière. Maar dan slaat het noodlot toe: tijdens een ernstig auto-ongeluk komt Charlies elfjarige broertje Sam (Charlie Tahan) om het leven. Charlie, die achter het stuur zat, overleeft het ongeval op miraculeuze wijze. Hij voelt zich dusdanig schuldig aan de dood van Sam, dat hij zijn plannen om te gaan studeren op een laag pitje zet en een teruggetrokken bestaan aanneemt als opzichter bij de plaatselijke begraafplaats, zodat hij het graf van zijn broertje in de gaten kan houden. Vijf jaar gaan er voorbij, voor hij ontdekt dat hij een bijzondere gave heeft. ’s Avonds, als de zon ondergaat, verschijnt (de geest van) Sam zodat Charlie zijn belofte in kan lossen. Hij heeft namelijk afgesproken elke avond met hem een balletje te gooien, om over de belangrijke dingen des levens te praten. Wanneer de mooie Tess (Amanda Crew) in zijn leven verschijnt, is het voor Charlie echter niet meer zo eenvoudig om zijn hoofd erbij te houden.
‘Charlie St. Cloud’, naar het boek ‘The Death and Life of Charlie St. Cloud’ van Ben Sherwood, houdt zich bezig met zware thema’s als dood, schuld en boete, maar het vrij heftig in beeld gebrachte auto-ongeluk aan het begin van de film is het enige dat bij die thema’s aansluit. Waar je een somber en introvert portret verwacht van een jongeman die vecht tegen zijn demonen, blijft het in ‘Charlie St. Cloud’ allemaal wel erg aan de oppervlakte. Het is allemaal net iets te mooi wat we zien. Natuurlijk is het genieten van de prachtig geschoten beelden (opgenomen in de regio rond Vancouver) van in herfstzon gedompelde bossen en idyllisch glinsterende meren, maar in een film over een verdrietige, depressieve jongen die al zijn dromen in duigen heeft zien vallen verwacht je nu eenmaal wat minder rozengeur en maneschijn. De acteurs zijn ook allemaal net even iets te knap om geloofwaardig te zijn. In de romantische scènes tussen Crew en Efron valt alles ineens wél op zijn plaats. Dat zijn meteen dan ook de sterkste scènes van de hele film en opmerkelijk genoeg ook de minst zoetsappige.
De film wil eigenlijk ook te veel. Het is coming-of-age, romantiek en bovennatuurlijk drama in één, maar vooral dat laatste aspect komt maar matig uit de verf. Steers, toch de man achter een kwaliteitsfilm als ‘Igby Goes Down’ (2003), vliegt hier af en toe zelfs mee uit de bocht, wat afbreuk doet aan de film als geheel. Want echt slecht is ‘Charlie St. Cloud’ nou ook weer niet. De film leunt zwaar op het natuurlijk charisma van Efron, die het absoluut in zich heeft om een grote ster te worden (al mag hij nog flink in de leer bij de acteercoaches voor wat meer diepgang in zijn spel). The camera loves him. De jonge Charlie Tahan is een veelbelovend talent, die misschien wat minder uitstraling heeft dan Efron, maar in feite meer overtuigt in zijn rol. Crew is een charmante verschijning. Minder sterk uit de verf komen ervaren rotten Kim Basinger (als Charlies moeder die meer buiten dan in beeld is) en Ray Liotta als de ambulancebroeder die Charlies leven redt. Hun aanwezigheid voegt nauwelijks iets toe aan het geheel en had net zo goed weggelaten kunnen worden.
‘Charlie St. Cloud’ is een showcase voor Zac Efron en zijn (veelal jeugdige) fans komen dan ook volop aan hun trekken. Hij zit in vrijwel elke scène en jawel dames, hij trekt zelfs een aantal keren zijn shirt uit om zijn indrukwekkende torso te tonen. Dat zegt meteen iets over de oppervlakkigheid waarmee dit in potentie aardige drama wordt benaderd. De plaatjes zijn allemaal net iets te zonnig, de mensen net iets te mooi en daardoor wordt het ongeloofwaardig. Een bovennatuurlijk drama blinkt sowieso al niet uit in realisme, maar je moet er wel op de een of andere reden in mee kunnen gaan. En daarvoor zijn de blauwe kijkers van Zac Efron alléén toch echt niet genoeg.
Patricia Smagge
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 21 oktober 2010