Charlie’s Angels (2000)
Regie: McG | 98 minuten | actie, komedie | Acteurs: Cameron Diaz, Drew Barrymore, Lucy Liu, Bill Murray, Sam Rockwell, Kelly Lynch, Tim Curry, Crispin Glover, Matt LeBlanc, Tom Green
Soms zie je van een kilometer aankomen hoe een film gaat worden en ‘Charlie’s Angels’ is een perfect voorbeeld. Je verwacht een filmaflevering van een hitserie uit de seventies met drie ‘sassy lassies’, geregisseerd als één lange videoclip binnen een veilige actie/komedieformule en je krijgt het ook. Klaar, zou je zeggen, maar in dit geval worden de ingrediënten met zulk speels gemak verwerkt dat de film een extra vermelding toch wel waard is.
Wie had kunnen vermoeden dat de drie ‘Angels’ van het nieuwe millennium zo goed bij elkaar zouden passen en zoveel lol uit zouden stralen? Het lijkt wel echt. Je hebt Cameron Diaz – allang veel meer dan de nieuwe Goldie Hawn en bovendien de enige vrouw wier glimlach breder is dan haar heupwerk – en Drew Barrymore – de teddybeer van Hollywood – en Lucy Liu – pittig sekreet uit Ally McBeal – en het werkt als een trein. Diaz mag haar rol in ‘There’s Something About Mary’ parodiëren, Barrymore haar uitgewrongen privéleven (afwezige vader; softe vriendjes waaronder Tom Green) en Liu? Die is de ‘asian’ in het marketingplaatje en mag haar vriendinnen wat vechtkunsten voordoen.
‘Opposites attract’ dus bij de drie engeltjes, dat moge duidelijk zijn, maar dat deze actrices er ook in een actiekomedie gelikt uit zouden zien lag niet voor de hand. Geef regisseur McG (in zijn portfolio – jawel – bergen videoclips) de credits maar. De actiescènes zijn spetterend; eendje Drew wordt zelfs een imposant decolleté aangemeten en de tempowisselingen die je normaal hebt tussen actie en dialoog zijn nauwelijks terug te vinden. Kritiekpuntje is dat de film daardoor een opeenvolging van stijlmomenten lijkt, een geschakelde playlist van MTV, maar het is met zoveel schwung, professionaliteit en vooral ironie gedaan, dat er wel mee te leven valt – het is tenslotte vermaak. Humor moeten we vooral zoeken in de richting van het liefdesleven van de dames en ook hier wordt de juiste toon gevonden. Een ervaren komiek als Bill Murray valt als assistent Bosley nauwelijks op in het damesgeweld.
Anderhalf uur entertainment: je vraagt erom en je krijgt het met ‘Charlie’s Angels’ en er zijn heel wat films die dat niet eens halen. En het verhaal? Ach, het verhaal…
Jan-Kees Verschuure
Waardering: 3
Bioscooprelease: 7 december 2000