Charlie’s Country (2013)

Regie: Rolf de Heer | 108 minuten | drama | Acteurs: David Gulpilil, Peter Djigirr, Luke Ford, Jennifer Budukpuduk Gaykamangu, Richard Birrinbirrin, Paul Blackwell, Bobby Bunungurr, Michael Dawa, Fiona Lanyon, Peter Minygululu, Gary Waddell    

‘Charlie’s Country’ markeert de derde samenwerking van filmmaker Rolf de Heer en acteur David Gulpilil. Na ‘The Tracker’ (2002) en ‘Ten Canoes’ (2006) is ‘Charlie’s Country’ de meest persoonlijke film van Gulpilil. De bekende inlandse Australische acteur, die al op zestienjarige leeftijd debuteerde in ‘Walkabout’ (1971) van Nicolas Roeg, werd op het filmfestival van Cannes in 2014 met de prijs voor beste acteur beloond. Verdiend, want zijn rol in de door hemzelf samen met De Heer geschreven film is er een die je raakt.

Charlie woont al enige tijd in een afgelegen Aboriginalgemeenschap in Arnhem Land, Australië. De manier waarop de oude man zijn leven wil leiden, botst met die van de opgelegde levenswijze door de Australische regering. Hij staat op redelijk goede voet met de lokale autoriteiten, helpt de politie af en toe zelfs drugsdealers op te pakken (van wie hij overigens zelf ook klant is), maar wanneer ze zijn jachtgeweer en de auto van zijn vriend Black Pete afpakken omdat ze geen vergunning hebben, begint er iets te broeien. Ontevreden over en ongezond door de white fella junk food die hem wordt aangeboden in de enige supermarkt die de gemeenschap kent, besluit Charlie dan maar een speer te maken, zodat hij tenminste nog kan jagen. Nog voor hij het ding in gebruik heeft genomen, wordt het wapen in beslag genomen. Er zit voor Charlie nog maar één ding op: hij trekt de wildernis in om te leven van wat de natuur hem biedt. Maar dat valt nogal tegen…

‘Charlie’s Country’ was er niet gekomen als De Heer en Gulpilil geen jarenlange vriendschap zouden hebben. Al zijn hele (volwassen) leven kampt de karakteristieke acteur met alcoholverslaving en in mindere mate andere verdovende middelen. Toen Rolf de Heer erachter kwam dat de acteur in de gevangenis zat, bleek dat het maken van een film voor hem een redding zou vormen. Het project gaf hem een doel, iets om voor te blijven leven. Na het afkicken, keerde Gulpilil samen met De Heer terug naar Ramingining, de gemeenschap waar hij verbannen was. Daar speelt ‘Charlie’s Country’ zich af.

Het lijdt geen twijfel dat ‘Charlie’s Country’ een film is die veel aandacht verdient. Het feit dat Aboriginals nog altijd niet het leven kunnen leiden dat ze willen en dientengevolge hun heil zoeken in alcohol en drugs moet echt hoog op de agenda in de Australische politiek, al gaat het daar beter dan een decennium geleden. De personages zijn genuanceerd en geloofwaardig, zowel de Aboriginals als de blanken, al had de arts in het ziekenhuis in Darwin wel wat subtieler gemogen.

‘Charlie’s Country’ ademt frustratie uit, maar toch heeft de film minder impact dan je zou willen. Of dat nu ligt aan de uitgerekte scènes – ‘Charlie’s Country’ is nogal traag – of de eigenlijk onbegrijpelijke ommekeer die Charlie maakt na het verlaten van het ziekenhuis in Darwin; het zal een combinatie zijn. Ook zijn gefixeerdheid op het feit dat hij ooit voor Koningin Elizabeth heeft gedanst bij de opening van het Sydney Opera House is eigenlijk niet te verklaren, want de Queen vertegenwoordigt toch eigenlijk alles wat hij meent mis te zijn met zijn land… Het ligt in ieder geval niet aan de authentieke rol van David Gulilpil, noch het schitterende camerawerk van Ian Jones, dat het gezicht van de hoofdrolspeler in een breed scala van emoties registreert en de Australische outback vangt in beelden waaruit liefde en respect voor het land spreekt.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 28 mei 2015
DVD-release: 10 september 2015