Charter (2020)

Recensie Charter CinemagazineRegie: Amanda Kernell | 94 minuten | drama | Acteurs: Ane Dahl Torp, Sverrir Gudnason, Troy Lundkvist, Tintin Poggats Sarri, Johan Bäckström, Eva Melander, Siw Erixon, Sofia Jannok, Caroline Söderström, Anna Granquist, Anton Hennix Raukola, Gudrun Ella-Marge P. Nutti, Ayla Gáren Audhild P. Nutti, Luis Luifer Fernandez Munoz, Gabriel Guevara, Rodrigo Corzo

Na een pijnlijke echtscheiding heeft Alice haar twee kinderen al maanden niet gezien. In afwachting van de voogdijzaak verbiedt haar ex-man haar al het contact met hun kinderen, maar wanneer ze ’s nachts huilend opgebeld wordt door haar zoontje van 8 besluit ze af te reizen naar het noorden van Zweden om uit te zoeken wat er aan de hand is. Eenmaal aangekomen merkt ze dat ze geen onderdeel meer uitmaakt van het gezin en wederom wordt al het contact met haar zoon en dochter haar verboden. Alice ziet nog maar één uitweg en in een laatste poging tot verzoening ontvoert ze haar kinderen en neemt ze hen mee op een reis naar de Canarische Eilanden.

In ‘Charter’ zien we een moeder die fouten heeft gemaakt, maar zielsveel van haar kinderen houdt. Ze probeert wanhopig de band met haar zoon en dochter te herstellen. Ontvoeren klinkt in deze zin dan ook een stuk gewelddadiger dan dat het in werkelijkheid is. Alice wil niks liever dan dat haar kinderen gelukkig zijn en ze wil bewijzen dat zij hiervoor kan zorgen. Met name tegenover haar gekwetste dochter van 14, die het haar kwalijk neemt dat ze haar gezin heeft verlaten, heeft ze wat uit te leggen. Het grootste gevecht vindt echter plaats tussen Alice en haar ex-man en helaas zitten de kinderen midden in de vuurlinie. Wat ‘Charter’ dan ook goed laat zien is dat het probleem niet direct is op te lossen. Niet met grapjes, verwennerijen of mooie woorden. Soms kan iets wat kapot is simpelweg niet meer gemaakt worden.

‘Charter’ neemt ons mee in twee totaal verschillende werelden. Enerzijds zien we het ijskoude Zweden, waarbij je alleen al door ernaar te kijken de neiging hebt een extra trui te trekken en anderzijds het drukkende Tenerife, waarbij je liever een extra raam open zou willen zetten. Beide omstandigheden zijn op een bepaalde manier verstikkend en beladen. Dat draagt wederom bij aan de radeloosheid die je als kijker constant voelt.

Vanaf het begin weet je al bijna zeker dat de kinderen weer zullen eindigen bij hun vader. Alices roekeloze wanhoopsdaad kan bijna niet leiden tot een goeie afloop en de politie is haar dan ook al snel op het spoor. Des te belangrijker zijn de kwetsbare momenten waar Alice wél door weet te dringen tot haar kinderen en je ergens weer die onvoorwaardelijke liefde tussen moeder en kind voelt. ‘Charter’ weet hier met een aantal scènes, zoals wanneer ze karaoke zingen, dichtbij te komen maar helaas dit gevoel nooit echt te grijpen.

Alice wordt krachtig neergezet door Ane Dahl Torp, een van de meest vooraanstaande actrices in Noorwegen. Regisseur Kernell laat niet bijzonder veel kwijt over de achtergrond van Alice, maar toch krijg je als kijker een goed beeld van haar gecompliceerde maar stevige karakter. Ex-man Mattias, die ondanks dat hij niet veel in beeld is, toch een dominante rol op zich neemt, wordt gespeeld door Sverrir Gudnason (‘Borg McEnroe’). Hij laat op subtiele wijze zien dat deze verbitterde man voornamelijk gekrenkt is doordat zijn vrouw hem heeft verlaten. De kinderen, beiden debutanten, weten iets minder te overtuigen dan hun bekende ouders.

‘Charter’ is een schrijnende film, die voor veel gebroken gezinnen helaas herkenbaar zal zijn. Sterker nog, in de realiteit zal het hoogstwaarschijnlijk nog veel pijnlijker zijn. Wat ‘Charter’ echter interessant maakt is dat we een scenario zien wat minder vaak lijkt voor te komen, namelijk dat van een moeder die besluit haar gezin te verlaten. In hoeverre mag je voor jezelf kiezen of moet je onvoorwaardelijk voor je gezin vechten?

Marieke de Vries

Waardering: 3.5

VOD-release: 14 mei 2020 (Picl)