Chasing Sleep (2000)

Regie: Michael Walker | 104 minuten | horror, thriller | Acteurs: Jeff Daniels, Emily Bergl, Gil Bellows, Julian McMahon, Zach Grenier, Ben Shenkman, Molly Price, Patrick Moug, Jeff Solano, Michelle Held

Sommige films kun je niet in een hokje stoppen. ‘Chasing Sleep’ is zo’n film. Je zou de productie in het psychologische horrorgenre kunnen plaatsen, maar als je de film onder de dramatak zou indelen heb je ook gelijk. Hoe dan ook: zoiets als ‘Chasing Sleep’ heb je nog nooit gezien.

In ‘Chasing Sleep’ draait het om Ed Saxon (Jeff Daniels op zijn depressiefst). Als zijn vrouw vermist wordt, besluit Ed de politie in te lichten. De stress en de inmense druk op Saxon’s schouders zorgen ervoor dat hij steeds introverter en verkrampter wordt. Ed krijgt last van slapeloosheid en dan gaat het mis.

De bescheiden debuutfilm van Kevin Walker draait voornamelijk om de intense rol van Daniels. Hoewel de wereld de Amerikaan voornamelijk herrinert als de oliedomme compaan van Jim Carrey in ‘Dumb and Dumber’, is de acteur voornamelijk in serieuze dramafilms te zien. In ‘Chasing Sleep’ zet Daniels op overtuigende wijze een in zichzelf gekeerde man neer. Een man die lijdt aan slapeloosheid en schuldgevoelens. Zonder veel woorden weet de acteur op overtuigende wijze een gesloten man te portretteren die overduidelijk iets te verbergen heeft.

Het knappe van Daniels’ vertolking is dat hij zijn apathische personage toch sympathiek neerzet. Ed Saxon is een echte anti-held, een zielig burgermannetje dat gebukt gaat onder een leven vol tegenslag en ellende. In plaats van actie te ondernemen, zwelgt onze held in zelfmedelijden en slikt hij anti-depressiva alsof het snoep is. Toch weet Daniels met zijn puppy-blik en oprechte spel een volwaardig personage neer te zetten die je aandacht verdient.

Naast Daniels vervullen enkele acteurs uit het B-garnituur de bijrollen. En eerlijk is eerlijk, het acteerwerk van de cast is goed. Het gaat om kleine rolletjes, maar de vertolkingen zijn sterk en geloofwaardig. Qua spel hoeft ‘Chasing Sleep’ zich nergens voor te schamen. Toch is Walker’s debuut allesbehalve een toegankelijk schouwspel.

De film is namelijk erg traag opgebouwd. Veel actie of griezelelementen hoef je ook niet te verwachten. In ‘Chasing Sleep’ ontvouwt de erg ingenieuze plot zich maar langzaam. Het duurt dan ook een tijdje voordat je in de film zit. Het zou zonde zijn om meer over het verhaal te vertellen, want dat doet afbreuk aan de film. Laten we zeggen dat onder de zorgvuldig opgebouwde spanning, een erg verrassende film verborgen zit. De finale zit knap in elkaar en zonder dure special-effects of luide muziek weet Walker een freaky sfeertje op te roepen.

Voor de doorbijter ontvouwt zich een uiterst originele film. Mensen met minder geduld zullen zich ergeren aan het gebrek aan gebeurtenissen en muziek. Ook het depressieve, ingetogen acteerwerk van Daniels moet je liggen. Vrolijk is het allemaal niet. Wat ook opmerkelijk is is de lang uitgesponnen seksscène tussen Bergl en Daniels. De vrijpartij mocht best wat ingekort worden, want veel voegt het niet toe. Het lijkt net alsof Walker zijn productie wat wilde opvijzelen met een spicy scène. Jammer, want dat heeft de film niet nodig.

Kort samengevat kun je ‘Chasing Sleep’ een exclusieve traktatie noemen voor de ware cinefiel. Voor de fijnproever die elke alternatieve film wel eens wil proberen. Heb je liever een toegankelijke, snelle hap dan kun je dit intieme, onopgeschmukte gerecht met een gerust hart overslaan. Voor de cinefielen onder ons: bon apetit!

Frank v.d. Ven