Chips (2017)

Recensie Chips CinemagazineRegie: Dax Shepard | 101 minuten | actie, komedie, misdaad | Acteurs: Michael Peña, Dax Shepard, Jessica McNamee, Adam Brody, Ryan Hansen, Justin Chatwin, Kristen Bell, Vincent D’Onofrio, Rosa Salazar, Mayar Rudolph, Richard T. Jones, Adam Rodriguez, Ben Falcone, Jane Kaczmarek, Angelique Kenney, Vida Guerra, Mara Marini, Kelly Richardson, Jackie Tohn

In ‘Chips’ worden twee compleet tegenovergestelde agenten bij elkaar gezet in de jacht op een bende overvallers. Dat levert aanvankelijk een hoop onderling geruzie en vermakelijke momenten op. Langzaamaan groeien ze toch naar elkaar toe, winnen ze elkaars respect en overwinnen ze niet alleen hun criminele tegenstanders maar ook de vooroordelen die ze jegens elkaar hadden. ‘Chips’ is een onvervalste buddyfilm.

De twee agenten van dienst zijn Frank Poncherello (Michael Peña) en Jon Baker (Dax Shepard, die de film ook regisseerde). Eerstgenoemde is een ervaren, gelikte maar ook tamelijk onbesuisde FBI-agent, die na een uit de hand gelopen undercoveractie in Florida wordt overgeplaatst naar Californië. De alleenstaande rokkenjager heeft er weinig problemen mee. Hij denkt zijn lust voor vrouwelijk schoon ook aan de andere kant van het land naar gelieve te kunnen bevredigen.

De tweede is een oud-motorcrosser die, nu zijn vrouw op het punt staat hem te verlaten, een baan bij de politie als laatste uitweg voor hun relatie ziet. Vrouwen zien graag hun vader terug in een echtgenoot. Haar vader zat bij de politie, Baker moet dat dus ook. Het probleem is echter dat hij er weinig van bakt. Schieten kan hij niet, de talloze verwondingen die hij bij het motorcrossen heeft opgelopen hebben zijn fysiek geen goed gedaan. En zo heeft hij nog wat mankementen. Alleen op zijn stalen ros toont hij bekwaamheid. Het is net genoeg om hem te laten slagen bij de politieacademie.

Het enige wat de twee bindt is hun roekeloosheid op de weg en de opdracht die hun samen heeft gebracht. De geldovervallers blijken bij de politie geïnfiltreerd te zijn. In hun zoektocht naar de dubbelspelers lopen de tegenpolen elkaar als vanzelfsprekend voor de voeten. Poncherello heeft zijn nieuwe partner niets verteld over zijn werk bij de FBI en probeert zich met zijn opdracht in het achterhoofd te onttrekken aan het dagelijkse politiewerk. De stuntelende Baker probeert bij alle machte zijn baan te behouden door zich juist strak aan de regels te houden. Die botsingen leveren niet alleen een keur aan tergend flauwe poep- en piemelgrappen op, maar ook wat meer doeltreffende interactie wanneer de twee elkaar proberen te psychologiseren. Het is daar waar de meeste humor van ‘Chips’ te vinden is.

Een extra pluspunt zijn de fraaie achtervolgingsscènes op de motor. Als ware stuntpiloten maken de twee agenten en hun tegenstrevers de straten van Los Angeles onveilig. De speciale effecten die er bij horen zijn vlekkeloos. De vechtscènes op de grond kunnen zich daar verrassend genoeg niet aan meten. Ook het liefdesplotje siert in overbodigheid. ‘Chips’ is niet onaardig, maar was wellicht beter uit de verf gekomen als de film zich niet had laten leiden door kinderachtige terzijdes.

Wouter Los

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 23 maart 2017