Chloe (2009)

Regie: Atom Egoyan | 99 minuten | drama, thriller | Acteurs: Amanda Seyfried, Liam Neeson, Julianne Moore, Nina Dobrev, Max Thieriot, Meghan Heffern, Laura DeCarteret, Mishu Vellani

Als je je echtgenoot verdenkt van vreemdgaan kun je in Italië tegenwoordig een bureau inschakelen om hem te laten schaduwen en zo mogelijk bewijsmateriaal verzamelen. Handig voor bij een echtscheidingsprocedure bijvoorbeeld. In ‘Chloe’ gebruikt gynaecologe Catherine een andere methode: ze vraagt een oogverblindende callgirl om haar man te testen…

Catherine (Julianne Moore) vraagt zich af of ze in een midlife crisis terecht is gekomen. Haar puberende zoon Michael (Max Thieriot, die je misschien kent van ‘Jumper’ (2008)) luistert absoluut niet meer naar haar, haar seksleven zit al geruime tijd in het slop en tot overmaat van ramp lijkt haar man – de charmante docent David (Liam Neeson) – er een affaire op na te houden. Terwijl zij op zijn verjaardag een surprise party voor hem regelt, mist hij opzettelijk zijn vlucht naar huis om nog wat te kunnen gaan drinken met een van zijn studentes. Als Catherine de volgende morgen een MMS op zijn telefoon onderschept, afkomstig van de studente, wil ze erachter komen of David nog wel te vertrouwen is. Of beeldt ze zich dingen in die er niet zijn?

Ze schakelt de hulp in van de jonge, mooie Chloe (Amanda Seyfried) die ze eerder al per toeval had ontmoet in het toilet van een chique restaurant. Chloe is callgirl van beroep en duidelijk een type waar David op zou kunnen vallen, zo is de gedachte van Catherine. Chloe aanvaardt de opdracht om hem eens op de proef te stellen en te kijken waar het toe leidt. Catherine blijft haar betalen, maar langzaam maar zeker weet ze niet meer of ze nu zo blij moet zijn met wat Chloe aan haar rapporteert en de consequenties die dat met zich mee brengt…

‘Chloe’ is zeker geen nieuw verhaal. Het is gebaseerd op het in 2003 uitgebrachte ‘Nathalie…’, een Franse film van regisseuse en medeschrijfster Anne Fontaine. In deze productie staat regisseur Atom Egoyan (‘Where the Truth Lies’ (2005)) aan het roer, waarvoor hij werkelijk een topcast tot zijn beschikking heeft gekregen. Dat moet ook wel, want ‘Chloe’ is een film die voornamelijk draait om de interactie tussen enkele complexe karakters. Het slagen van zo’n film is dus voor een groot deel afhankelijk van de prestaties van de acteurs. En die zijn meer dan in orde!

Ook in orde is het spannende verhaal, dat boeit vanaf minuut één. “Hoe ver zou jij gaan om achter de waarheid te komen?”, luidt de tagline. Een vraag die herkenbaar zal zijn voor velen. De waarheid weten – hoe pijnlijk die misschien ook is – wordt vaak toch verkozen boven onwetendheid. In deze film is dat niet anders. Waar verleiding, lust en sleur in de relatie de hoofdonderwerpen zijn kan men uiteraard de nodige seksscènes verwachten. Egoyan heeft deze zeer stijlvol gefilmd en laat de erotische spanning bij vlagen van het scherm af spatten. Ook als de kleren aan blijven…

Na ‘Mamma Mia!’ (2008) en ‘Jennifer’s Body’ (2009) kan dit wel eens de definitieve doorbraak betekenen voor beauty Amanda Seyfried. Met haar grote, onschuldige ogen en prachtige figuur is zij natuurlijk geknipt voor de rol van begeerlijke Chloe. Haar karakter in de film is echter minder uitgesproken en dat mogen de makers zich aanrekenen. Bij gebrek aan houvast komen de reacties van Chloe nu soms wat inconsequent over en ook het feit dat ze eigenlijk een callgirl is ben je na een half uur echt wel vergeten. En wat is nu eigenlijk haar verleden? Hoe is ze terecht gekomen waar ze nu is?

Ook het einde is niet bepaald bijzonder, maar het zijn zaken die deze film in zijn totaliteit zeker niet minder boeiend maken! De topcast, de spanning, de herkenbaarheid van relationele issues en – niet te vergeten – de verrassende plotwending halverwege de film zijn het aanzien zeker waard. De eyecandy voor zowel mannen (Seyfried, Moore) als vrouwen (Neeson, Thieriot) niet te vergeten. ‘Chloe’ is absoluut de beste erotische thriller van de afgelopen jaren.

Brian Ligtvoet

Waardering: 4

Bioscooprelease: 4 maart 2010